dīsiugor - Diatesi passiva

(dīsiugo, dīsiugas, disiugatum, dīsiugāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīsiugor
II sing.
dīsiugāris, dīsiugāre
III sing.
dīsiugātur
I plur.
dīsiugāmur
II plur.
dīsiugamĭni
III plur.
dīsiugantur
IMPERFETTO
I sing.
dīsiugābar
II sing.
dīsiugabāris, dīsiugabāre
III sing.
dīsiugabātur
I plur.
dīsiugabāmur
II plur.
dīsiugabamĭni
III plur.
dīsiugabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīsiugābor
II sing.
dīsiugabĕris, dīsiugabĕre
III sing.
dīsiugabĭtur
I plur.
dīsiugabĭmur
II plur.
dīsiugabimĭni
III plur.
dīsiugabuntur
PERFETTO
I sing.
disiugatus, –a, –um sum
II sing.
disiugatus, –a, –um es
III sing.
disiugatus, –a, –um est
I plur.
disiugati, –ae, –a sumus
II plur.
disiugati, –ae, –a estis
III plur.
disiugati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiugatus, –a, –um eram
II sing.
disiugatus, –a, –um eras
III sing.
disiugatus, –a, –um erat
I plur.
disiugati, –ae, –a eramus
II plur.
disiugati, –ae, –a eratis
III plur.
disiugati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disiugatus, –a, –um ero
II sing.
disiugatus, –a, –um eris
III sing.
disiugatus, –a, –um erit
I plur.
disiugati, –ae, –a erimus
II plur.
disiugati, –ae, –a eritis
III plur.
disiugati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīsiuger
II sing.
dīsiugēris, dīsiugēre
III sing.
dīsiugētur
I plur.
dīsiugēmur
II plur.
dīsiugemĭni
III plur.
dīsiugentur
IMPERFETTO
I sing.
dīsiugārer
II sing.
dīsiugarēris, dīsiugarēre
III sing.
dīsiugarētur
I plur.
dīsiugarēmur
II plur.
dīsiugaremĭni
III plur.
dīsiugarentur
PERFETTO
I sing.
disiugatus, –a, –um sim
II sing.
disiugatus, –a, –um sis
III sing.
disiugatus, –a, –um sit
I plur.
disiugati, –ae, –a simus
II plur.
disiugati, –ae, –a sitis
III plur.
disiugati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiugatus, –a, –um essem
II sing.
disiugatus, –a, –um esses
III sing.
disiugatus, –a, –um esset
I plur.
disiugati, –ae, –a essemus
II plur.
disiugati, –ae, –a essetis
III plur.
disiugati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīsiugāre
II plur.
dīsiugamĭni
FUTURO
II sing.
dīsiugātor
III sing.
dīsiugātor
II plur.
III plur.
dīsiugantor
PARTICIPIO
PERFETTO
disiugatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīsiugāri
PERFETTO
Singolare:
disiugatus, –a, –um esse
Plurale:
disiugati, –ae, –a esse
FUTURO
disiugatum esse
GERUNDIVO
dīsiugandus, –a, –um
SUPINO
disiugatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISIUGOR100}}
---CACHE---