dīsiungor - Diatesi passiva
(dīsiungo, dīsiungis, disiunxi, disiunctum, dīsiungĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīsiungor
II sing.
dīsiungĕris, dīsiungĕre
III sing.
dīsiungĭtur
I plur.
dīsiungĭmur
II plur.
dīsiungimĭni
III plur.
dīsiunguntur
IMPERFETTO
I sing.
dīsiungēbar
II sing.
dīsiungebāris, dīsiungebāre
III sing.
dīsiungebātur
I plur.
dīsiungebāmur
II plur.
dīsiungebamĭni
III plur.
dīsiungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīsiungar
II sing.
dīsiungēris, dīsiungēre
III sing.
dīsiungētur
I plur.
dīsiungēmur
II plur.
dīsiungemĭni
III plur.
dīsiungentur
PERFETTO
I sing.
disiunctus, –a, –um sum
II sing.
disiunctus, –a, –um es
III sing.
disiunctus, –a, –um est
I plur.
disiuncti, –ae, –a sumus
II plur.
disiuncti, –ae, –a estis
III plur.
disiuncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiunctus, –a, –um eram
II sing.
disiunctus, –a, –um eras
III sing.
disiunctus, –a, –um erat
I plur.
disiuncti, –ae, –a eramus
II plur.
disiuncti, –ae, –a eratis
III plur.
disiuncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disiunctus, –a, –um ero
II sing.
disiunctus, –a, –um eris
III sing.
disiunctus, –a, –um erit
I plur.
disiuncti, –ae, –a erimus
II plur.
disiuncti, –ae, –a eritis
III plur.
disiuncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīsiungar
II sing.
dīsiungāris, dīsiungāre
III sing.
dīsiungātur
I plur.
dīsiungāmur
II plur.
dīsiungamĭni
III plur.
dīsiungantur
IMPERFETTO
I sing.
dīsiungĕrer
II sing.
dīsiungerēris, dīsiungerēre
III sing.
dīsiungerētur
I plur.
dīsiungerēmur
II plur.
dīsiungeremĭni
III plur.
dīsiungerentur
PERFETTO
I sing.
disiunctus, –a, –um sim
II sing.
disiunctus, –a, –um sis
III sing.
disiunctus, –a, –um sit
I plur.
disiuncti, –ae, –a simus
II plur.
disiuncti, –ae, –a sitis
III plur.
disiuncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disiunctus, –a, –um essem
II sing.
disiunctus, –a, –um esses
III sing.
disiunctus, –a, –um esset
I plur.
disiuncti, –ae, –a essemus
II plur.
disiuncti, –ae, –a essetis
III plur.
disiuncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīsiungĕre
II plur.
dīsiungimĭni
FUTURO
II sing.
dīsiungĭtor
III sing.
dīsiungĭtor
II plur.
–
III plur.
dīsiunguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
disiunctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīsiungi
PERFETTO
Singolare:
disiunctus, –a, –um esse
Plurale:
disiuncti, –ae, –a esse
FUTURO
disiunctum esse
GERUNDIVO
dīsiungendus, –a, –um
SUPINO
disiunctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dīsiungor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android