disclūdor - Diatesi passiva

(disclūdo, disclūdis, disclusi, disclusum, disclūdĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
disclūdor
II sing.
disclūdĕris, disclūdĕre
III sing.
disclūdĭtur
I plur.
disclūdĭmur
II plur.
disclūdimĭni
III plur.
disclūduntur
IMPERFETTO
I sing.
disclūdēbar
II sing.
disclūdebāris, disclūdebāre
III sing.
disclūdebātur
I plur.
disclūdebāmur
II plur.
disclūdebamĭni
III plur.
disclūdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
disclūdar
II sing.
disclūdēris, disclūdēre
III sing.
disclūdētur
I plur.
disclūdēmur
II plur.
disclūdemĭni
III plur.
disclūdentur
PERFETTO
I sing.
disclusus, –a, –um sum
II sing.
disclusus, –a, –um es
III sing.
disclusus, –a, –um est
I plur.
disclusi, –ae, –a sumus
II plur.
disclusi, –ae, –a estis
III plur.
disclusi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disclusus, –a, –um eram
II sing.
disclusus, –a, –um eras
III sing.
disclusus, –a, –um erat
I plur.
disclusi, –ae, –a eramus
II plur.
disclusi, –ae, –a eratis
III plur.
disclusi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disclusus, –a, –um ero
II sing.
disclusus, –a, –um eris
III sing.
disclusus, –a, –um erit
I plur.
disclusi, –ae, –a erimus
II plur.
disclusi, –ae, –a eritis
III plur.
disclusi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
disclūdar
II sing.
disclūdāris, disclūdāre
III sing.
disclūdātur
I plur.
disclūdāmur
II plur.
disclūdamĭni
III plur.
disclūdantur
IMPERFETTO
I sing.
disclūdĕrer
II sing.
disclūderēris, disclūderēre
III sing.
disclūderētur
I plur.
disclūderēmur
II plur.
disclūderemĭni
III plur.
disclūderentur
PERFETTO
I sing.
disclusus, –a, –um sim
II sing.
disclusus, –a, –um sis
III sing.
disclusus, –a, –um sit
I plur.
disclusi, –ae, –a simus
II plur.
disclusi, –ae, –a sitis
III plur.
disclusi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disclusus, –a, –um essem
II sing.
disclusus, –a, –um esses
III sing.
disclusus, –a, –um esset
I plur.
disclusi, –ae, –a essemus
II plur.
disclusi, –ae, –a essetis
III plur.
disclusi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
disclūdĕre
II plur.
disclūdimĭni
FUTURO
II sing.
disclūdĭtor
III sing.
disclūdĭtor
II plur.
III plur.
disclūduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
disclusus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
disclūdi
PERFETTO
Singolare:
disclusus, –a, –um esse
Plurale:
disclusi, –ae, –a esse
FUTURO
disclusum esse
GERUNDIVO
disclūdendus, –a, –um
SUPINO
disclusu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCLUDOR100}}
---CACHE---