Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


deiudico - Diatesi attiva

(deiudico, deiudicas, deiudicavi, deiudicatum, deiudicāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. deiudico
 II sing. deiudicas
 III sing. deiudicat
 I plur. deiudicāmus
 II plur. deiudicātis
 III plur. deiudicant
IMPERFETTO
 I sing. deiudicābam
 II sing. deiudicābas
 III sing. deiudicābat
 I plur. deiudicabāmus
 II plur. deiudicabātis
 III plur. deiudicābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. deiudicābo
 II sing. deiudicābis
 III sing. deiudicābit
 I plur. deiudicabĭmus
 II plur. deiudicabĭtis
 III plur. deiudicābunt
PERFETTO
 I sing. deiudicavi
 II sing. deiudicavisti
 III sing. deiudicavit
 I plur. deiudicavĭmus
 II plur. deiudicavistis
 III plur. deiudicavērunt, deiudicavēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. deiudicavĕram
 II sing. deiudicavĕras
 III sing. deiudicavĕrat
 I plur. deiudicaverāmus
 II plur. deiudicaverātis
 III plur. deiudicavĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. deiudicavĕro
 II sing. deiudicavĕris
 III sing. deiudicavĕrit
 I plur. deiudicaverĭmus
 II plur. deiudicaverĭtis
 III plur. deiudicavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. deiudicem
 II sing. deiudices
 III sing. deiudicet
 I plur. deiudicēmus
 II plur. deiudicētis
 III plur. deiudicent
IMPERFETTO
 I sing. deiudicārem
 II sing. deiudicāres
 III sing. deiudicāret
 I plur. deiudicarēmus
 II plur. deiudicarētis
 III plur. deiudicārent
PERFETTO
 I sing. deiudicavĕrim
 II sing. deiudicavĕris
 III sing. deiudicavĕrit
 I plur. deiudicaverĭmus
 II plur. deiudicaverĭtis
 III plur. deiudicavĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. deiudicavissem
 II sing. deiudicavisses
 III sing. deiudicavisset
 I plur. deiudicavissēmus
 II plur. deiudicavissētis
 III plur. deiudicavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. deiudica
 II plur. deiudicāte
FUTURO
 II sing. deiudicāto
 III sing. deiudicāto
 II plur. deiudicatōte
 III plur. deiudicanto
PARTICIPIO
PRESENTE
 deiudicans, –antis
FUTURO
 deiudicatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 deiudicāre
PERFETTO
 deiudicavisse
FUTURO
 Singolare: deiudicatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: deiudicatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: deiudicandi
 Dativo: deiudicando
 Accusativo: ad deiudicandum
 Ablativo: deiudicando
SUPINO
 deiudicatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  deiudicatus deiudicor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DEIUDICO100}} ---CACHE---