Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | dēfrĭcor |
II sing. | dēfrĭcāris, dēfrĭcāre |
III sing. | dēfrĭcātur |
I plur. | dēfrĭcāmur |
II plur. | dēfrĭcamĭni |
III plur. | dēfrĭcantur |
IMPERFETTO |
I sing. | dēfrĭcābar |
II sing. | dēfrĭcabāris, dēfrĭcabāre |
III sing. | dēfrĭcabātur |
I plur. | dēfrĭcabāmur |
II plur. | dēfrĭcabamĭni |
III plur. | dēfrĭcabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | dēfrĭcābor |
II sing. | dēfrĭcabĕris, dēfrĭcabĕre |
III sing. | dēfrĭcabĭtur |
I plur. | dēfrĭcabĭmur |
II plur. | dēfrĭcabimĭni |
III plur. | dēfrĭcabuntur |
PERFETTO |
I sing. | defricatus o defrictus, –a, –um sum |
II sing. | defricatus o defrictus, –a, –um es |
III sing. | defricatus o defrictus, –a, –um est |
I plur. | defricati o defricti, –ae, –a sumus |
II plur. | defricati o defricti, –ae, –a estis |
III plur. | defricati o defricti, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | defricatus o defrictus, –a, –um eram |
II sing. | defricatus o defrictus, –a, –um eras |
III sing. | defricatus o defrictus, –a, –um erat |
I plur. | defricati o defricti, –ae, –a eramus |
II plur. | defricati o defricti, –ae, –a eratis |
III plur. | defricati o defricti, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | defricatus o defrictus, –a, –um ero |
II sing. | defricatus o defrictus, –a, –um eris |
III sing. | defricatus o defrictus, –a, –um erit |
I plur. | defricati o defricti, –ae, –a erimus |
II plur. | defricati o defricti, –ae, –a eritis |
III plur. | defricati o defricti, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | dēfrĭcer |
II sing. | dēfrĭcēris, dēfrĭcēre |
III sing. | dēfrĭcētur |
I plur. | dēfrĭcēmur |
II plur. | dēfrĭcemĭni |
III plur. | dēfrĭcentur |
IMPERFETTO |
I sing. | dēfrĭcārer |
II sing. | dēfrĭcarēris, dēfrĭcarēre |
III sing. | dēfrĭcarētur |
I plur. | dēfrĭcarēmur |
II plur. | dēfrĭcaremĭni |
III plur. | dēfrĭcarentur |
PERFETTO |
I sing. | defricatus o defrictus, –a, –um sim |
II sing. | defricatus o defrictus, –a, –um sis |
III sing. | defricatus o defrictus, –a, –um sit |
I plur. | defricati o defricti, –ae, –a simus |
II plur. | defricati o defricti, –ae, –a sitis |
III plur. | defricati o defricti, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | defricatus o defrictus, –a, –um essem |
II sing. | defricatus o defrictus, –a, –um esses |
III sing. | defricatus o defrictus, –a, –um esset |
I plur. | defricati o defricti, –ae, –a essemus |
II plur. | defricati o defricti, –ae, –a essetis |
III plur. | defricati o defricti, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | dēfrĭcāre |
II plur. | dēfrĭcamĭni |
FUTURO |
II sing. | dēfrĭcātor |
III sing. | dēfrĭcātor |
II plur. | – |
III plur. | dēfrĭcantor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
defricatus o defrictus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
dēfrĭcāri |
PERFETTO |
Singolare: | defricatus o defrictus, –a, –um esse |
Plurale: | defricati o defricti, –ae, –a esse |
FUTURO |
defricatum esse o defrictum esse |
GERUNDIVO |
dēfrĭcandus, –a, –um |
SUPINO |
defricatu o defrictu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEFRICOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|