Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dēclāmĭtor - Diatesi passiva

(dēclāmĭto, dēclāmĭtas, declamitavi, declamitatum, dēclāmĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dēclāmĭtor
 II sing. dēclāmĭtāris, dēclāmĭtāre
 III sing. dēclāmĭtātur
 I plur. dēclāmĭtāmur
 II plur. dēclāmĭtamĭni
 III plur. dēclāmĭtantur
IMPERFETTO
 I sing. dēclāmĭtābar
 II sing. dēclāmĭtabāris, dēclāmĭtabāre
 III sing. dēclāmĭtabātur
 I plur. dēclāmĭtabāmur
 II plur. dēclāmĭtabamĭni
 III plur. dēclāmĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dēclāmĭtābor
 II sing. dēclāmĭtabĕris, dēclāmĭtabĕre
 III sing. dēclāmĭtabĭtur
 I plur. dēclāmĭtabĭmur
 II plur. dēclāmĭtabimĭni
 III plur. dēclāmĭtabuntur
PERFETTO
 I sing. declamitatus, –a, –um sum
 II sing. declamitatus, –a, –um es
 III sing. declamitatus, –a, –um est
 I plur. declamitati, –ae, –a sumus
 II plur. declamitati, –ae, –a estis
 III plur. declamitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. declamitatus, –a, –um eram
 II sing. declamitatus, –a, –um eras
 III sing. declamitatus, –a, –um erat
 I plur. declamitati, –ae, –a eramus
 II plur. declamitati, –ae, –a eratis
 III plur. declamitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. declamitatus, –a, –um ero
 II sing. declamitatus, –a, –um eris
 III sing. declamitatus, –a, –um erit
 I plur. declamitati, –ae, –a erimus
 II plur. declamitati, –ae, –a eritis
 III plur. declamitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dēclāmĭter
 II sing. dēclāmĭtēris, dēclāmĭtēre
 III sing. dēclāmĭtētur
 I plur. dēclāmĭtēmur
 II plur. dēclāmĭtemĭni
 III plur. dēclāmĭtentur
IMPERFETTO
 I sing. dēclāmĭtārer
 II sing. dēclāmĭtarēris, dēclāmĭtarēre
 III sing. dēclāmĭtarētur
 I plur. dēclāmĭtarēmur
 II plur. dēclāmĭtaremĭni
 III plur. dēclāmĭtarentur
PERFETTO
 I sing. declamitatus, –a, –um sim
 II sing. declamitatus, –a, –um sis
 III sing. declamitatus, –a, –um sit
 I plur. declamitati, –ae, –a simus
 II plur. declamitati, –ae, –a sitis
 III plur. declamitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. declamitatus, –a, –um essem
 II sing. declamitatus, –a, –um esses
 III sing. declamitatus, –a, –um esset
 I plur. declamitati, –ae, –a essemus
 II plur. declamitati, –ae, –a essetis
 III plur. declamitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dēclāmĭtāre
 II plur. dēclāmĭtamĭni
FUTURO
 II sing. dēclāmĭtātor
 III sing. dēclāmĭtātor
 II plur. –
 III plur. dēclāmĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 declamitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dēclāmĭtāri
PERFETTO
 Singolare: declamitatus, –a, –um esse
 Plurale: declamitati, –ae, –a esse
FUTURO
 declamitatum esse
GERUNDIVO
 dēclāmĭtandus, –a, –um
SUPINO
 declamitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dēclāmĭto dēclāmo  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DECLAMITOR100}} ---CACHE---