Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


consignor - Diatesi passiva

(consigno, consignas, consignavi, consignatum, consignāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. consignor
 II sing. consignāris, consignāre
 III sing. consignātur
 I plur. consignāmur
 II plur. consignamĭni
 III plur. consignantur
IMPERFETTO
 I sing. consignābar
 II sing. consignabāris, consignabāre
 III sing. consignabātur
 I plur. consignabāmur
 II plur. consignabamĭni
 III plur. consignabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. consignābor
 II sing. consignabĕris, consignabĕre
 III sing. consignabĭtur
 I plur. consignabĭmur
 II plur. consignabimĭni
 III plur. consignabuntur
PERFETTO
 I sing. consignatus, –a, –um sum
 II sing. consignatus, –a, –um es
 III sing. consignatus, –a, –um est
 I plur. consignati, –ae, –a sumus
 II plur. consignati, –ae, –a estis
 III plur. consignati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. consignatus, –a, –um eram
 II sing. consignatus, –a, –um eras
 III sing. consignatus, –a, –um erat
 I plur. consignati, –ae, –a eramus
 II plur. consignati, –ae, –a eratis
 III plur. consignati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. consignatus, –a, –um ero
 II sing. consignatus, –a, –um eris
 III sing. consignatus, –a, –um erit
 I plur. consignati, –ae, –a erimus
 II plur. consignati, –ae, –a eritis
 III plur. consignati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. consigner
 II sing. consignēris, consignēre
 III sing. consignētur
 I plur. consignēmur
 II plur. consignemĭni
 III plur. consignentur
IMPERFETTO
 I sing. consignārer
 II sing. consignarēris, consignarēre
 III sing. consignarētur
 I plur. consignarēmur
 II plur. consignaremĭni
 III plur. consignarentur
PERFETTO
 I sing. consignatus, –a, –um sim
 II sing. consignatus, –a, –um sis
 III sing. consignatus, –a, –um sit
 I plur. consignati, –ae, –a simus
 II plur. consignati, –ae, –a sitis
 III plur. consignati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. consignatus, –a, –um essem
 II sing. consignatus, –a, –um esses
 III sing. consignatus, –a, –um esset
 I plur. consignati, –ae, –a essemus
 II plur. consignati, –ae, –a essetis
 III plur. consignati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. consignāre
 II plur. consignamĭni
FUTURO
 II sing. consignātor
 III sing. consignātor
 II plur. –
 III plur. consignantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 consignatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 consignāri
PERFETTO
 Singolare: consignatus, –a, –um esse
 Plurale: consignati, –ae, –a esse
FUTURO
 consignatum esse
GERUNDIVO
 consignandus, –a, –um
SUPINO
 consignatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  consigno consĭlescens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONSIGNOR100}} ---CACHE---