143. 

PRESENTE CONGIUNTIVO
Singolare quĕam
quĕas
quĕat
nĕquĕam
nĕquĕas
nĕquĕat
Plurale queāmus
queātis
quĕant
nĕqueāmus
nĕqueātis
nĕquĕant

IMPERFETTO CONGIUNTIVO
Singolare quīrem
quīres
quīret
nĕquīrem
nĕquīres
nĕquīret
Plurale quirēmus
quirētis
quīrent
nĕquirēmus
nĕquirētis
nĕquīrent

PERFETTO CONGIUNTIVO
Singolare quiĕrim o quivĕrim
quiĕris o quivĕris
quiĕrit o quivĕrit
nequiĕrim o nequivĕrim
nequiĕris o nequivĕris
nequiĕrit o nequivĕrit
Plurale quierĭmus o quiverĭmus
quierĭtis o quiverĭtis
quiĕrint o quivĕrint
nequierĭmus o nequiverĭmus
nequierĭtis o nequiverĭtis
nequiĕrint o nequivĕrint

PIÙ CHE PERFETTO CONGIUNTIVO
Singolare quiissem o quivissem
quiisses o quivisses
quiisset o quivisset
nequiissem o nequivissem
nequiisses o nequivisses
nequiisset o nequivisset
nequiissēmus o
Plurale quiissēmus o quivissēmus
quiissētis o quivissētis
quiissent o quivissent
nequivissēmus
nequiissētis o nequivissētis
nequiissent o nequivissent

INFINITO
Presente quire nĕquire Perfetto quiisse o quivisse nequiisse o nequivisse

Mancano l'imperativo presente e futuro, il participio presente, il participio futuro e il gerundio. Il più grande uso che si faccia di quire è nelle frasi negative con il non e il tempo più adoperato è il presente queo, queam.

NOTA. Nel passivo si trova nequītur e quitur, nequĭtum est e quita est, ma soltanto in unione con un infinito passivo (§ 146. Nota), per esempio: formu in tenebris nosci non quita est (non si potè conoscere la figura nell'oscurità).



144. 
1. Fio, factus sum, fiĕri (diventare) segue regolarmente la quarta coniugazione, sennonché nell'imperfetto del congiuntivo e nel presente dell'infinito abbrevia la i e vi aggiunge una e. Si ha quindi: