ustŭlor - Diatesi passiva
(ustŭlo, ustŭlas, ustulavi, ustulatum, ustŭlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ustŭlor
II sing.
ustŭlāris, ustŭlāre
III sing.
ustŭlātur
I plur.
ustŭlāmur
II plur.
ustŭlamĭni
III plur.
ustŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
ustŭlābar
II sing.
ustŭlabāris, ustŭlabāre
III sing.
ustŭlabātur
I plur.
ustŭlabāmur
II plur.
ustŭlabamĭni
III plur.
ustŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ustŭlābor
II sing.
ustŭlabĕris, ustŭlabĕre
III sing.
ustŭlabĭtur
I plur.
ustŭlabĭmur
II plur.
ustŭlabimĭni
III plur.
ustŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um sum
II sing.
ustulatus, –a, –um es
III sing.
ustulatus, –a, –um est
I plur.
ustulati, –ae, –a sumus
II plur.
ustulati, –ae, –a estis
III plur.
ustulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um eram
II sing.
ustulatus, –a, –um eras
III sing.
ustulatus, –a, –um erat
I plur.
ustulati, –ae, –a eramus
II plur.
ustulati, –ae, –a eratis
III plur.
ustulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
ustulatus, –a, –um ero
II sing.
ustulatus, –a, –um eris
III sing.
ustulatus, –a, –um erit
I plur.
ustulati, –ae, –a erimus
II plur.
ustulati, –ae, –a eritis
III plur.
ustulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ustŭler
II sing.
ustŭlēris, ustŭlēre
III sing.
ustŭlētur
I plur.
ustŭlēmur
II plur.
ustŭlemĭni
III plur.
ustŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
ustŭlārer
II sing.
ustŭlarēris, ustŭlarēre
III sing.
ustŭlarētur
I plur.
ustŭlarēmur
II plur.
ustŭlaremĭni
III plur.
ustŭlarentur
PERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um sim
II sing.
ustulatus, –a, –um sis
III sing.
ustulatus, –a, –um sit
I plur.
ustulati, –ae, –a simus
II plur.
ustulati, –ae, –a sitis
III plur.
ustulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um essem
II sing.
ustulatus, –a, –um esses
III sing.
ustulatus, –a, –um esset
I plur.
ustulati, –ae, –a essemus
II plur.
ustulati, –ae, –a essetis
III plur.
ustulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ustŭlāre
II plur.
ustŭlamĭni
FUTURO
II sing.
ustŭlātor
III sing.
ustŭlātor
II plur.
–
III plur.
ustŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
ustulatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ustŭlāri
PERFETTO
Singolare:
ustulatus, –a, –um esse
Plurale:
ustulati, –ae, –a esse
FUTURO
ustulatum esse
GERUNDIVO
ustŭlandus, –a, –um
SUPINO
ustulatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ustŭlor v. tr. I coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android