ustŭlor - Diatesi passiva

(ustŭlo, ustŭlas, ustulavi, ustulatum, ustŭlāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ustŭlor
II sing.
ustŭlāris, ustŭlāre
III sing.
ustŭlātur
I plur.
ustŭlāmur
II plur.
ustŭlamĭni
III plur.
ustŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
ustŭlābar
II sing.
ustŭlabāris, ustŭlabāre
III sing.
ustŭlabātur
I plur.
ustŭlabāmur
II plur.
ustŭlabamĭni
III plur.
ustŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ustŭlābor
II sing.
ustŭlabĕris, ustŭlabĕre
III sing.
ustŭlabĭtur
I plur.
ustŭlabĭmur
II plur.
ustŭlabimĭni
III plur.
ustŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um sum
II sing.
ustulatus, –a, –um es
III sing.
ustulatus, –a, –um est
I plur.
ustulati, –ae, –a sumus
II plur.
ustulati, –ae, –a estis
III plur.
ustulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um eram
II sing.
ustulatus, –a, –um eras
III sing.
ustulatus, –a, –um erat
I plur.
ustulati, –ae, –a eramus
II plur.
ustulati, –ae, –a eratis
III plur.
ustulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
ustulatus, –a, –um ero
II sing.
ustulatus, –a, –um eris
III sing.
ustulatus, –a, –um erit
I plur.
ustulati, –ae, –a erimus
II plur.
ustulati, –ae, –a eritis
III plur.
ustulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ustŭler
II sing.
ustŭlēris, ustŭlēre
III sing.
ustŭlētur
I plur.
ustŭlēmur
II plur.
ustŭlemĭni
III plur.
ustŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
ustŭlārer
II sing.
ustŭlarēris, ustŭlarēre
III sing.
ustŭlarētur
I plur.
ustŭlarēmur
II plur.
ustŭlaremĭni
III plur.
ustŭlarentur
PERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um sim
II sing.
ustulatus, –a, –um sis
III sing.
ustulatus, –a, –um sit
I plur.
ustulati, –ae, –a simus
II plur.
ustulati, –ae, –a sitis
III plur.
ustulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ustulatus, –a, –um essem
II sing.
ustulatus, –a, –um esses
III sing.
ustulatus, –a, –um esset
I plur.
ustulati, –ae, –a essemus
II plur.
ustulati, –ae, –a essetis
III plur.
ustulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ustŭlāre
II plur.
ustŭlamĭni
FUTURO
II sing.
ustŭlātor
III sing.
ustŭlātor
II plur.
III plur.
ustŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
ustulatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ustŭlāri
PERFETTO
Singolare:
ustulatus, –a, –um esse
Plurale:
ustulati, –ae, –a esse
FUTURO
ustulatum esse
GERUNDIVO
ustŭlandus, –a, –um
SUPINO
ustulatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:USTULOR100}}
---CACHE---