Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


subrŭor - Diatesi passiva

(subrŭo, subrŭis, subrui, subrutum, subrŭĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. subrŭor
 II sing. subrŭĕris, subrŭĕre
 III sing. subrŭĭtur
 I plur. subrŭĭmur
 II plur. subrŭimĭni
 III plur. subrŭuntur
IMPERFETTO
 I sing. subrŭēbar
 II sing. subrŭebāris, subrŭebāre
 III sing. subrŭebātur
 I plur. subrŭebāmur
 II plur. subrŭebamĭni
 III plur. subrŭebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. subrŭar
 II sing. subrŭēris, subrŭēre
 III sing. subrŭētur
 I plur. subrŭēmur
 II plur. subrŭemĭni
 III plur. subrŭentur
PERFETTO
 I sing. subrutus, –a, –um sum
 II sing. subrutus, –a, –um es
 III sing. subrutus, –a, –um est
 I plur. subruti, –ae, –a sumus
 II plur. subruti, –ae, –a estis
 III plur. subruti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. subrutus, –a, –um eram
 II sing. subrutus, –a, –um eras
 III sing. subrutus, –a, –um erat
 I plur. subruti, –ae, –a eramus
 II plur. subruti, –ae, –a eratis
 III plur. subruti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. subrutus, –a, –um ero
 II sing. subrutus, –a, –um eris
 III sing. subrutus, –a, –um erit
 I plur. subruti, –ae, –a erimus
 II plur. subruti, –ae, –a eritis
 III plur. subruti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. subrŭar
 II sing. subrŭāris, subrŭāre
 III sing. subrŭātur
 I plur. subrŭāmur
 II plur. subrŭamĭni
 III plur. subrŭantur
IMPERFETTO
 I sing. subrŭĕrer
 II sing. subrŭerēris, subrŭerēre
 III sing. subrŭerētur
 I plur. subrŭerēmur
 II plur. subrŭeremĭni
 III plur. subrŭerentur
PERFETTO
 I sing. subrutus, –a, –um sim
 II sing. subrutus, –a, –um sis
 III sing. subrutus, –a, –um sit
 I plur. subruti, –ae, –a simus
 II plur. subruti, –ae, –a sitis
 III plur. subruti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. subrutus, –a, –um essem
 II sing. subrutus, –a, –um esses
 III sing. subrutus, –a, –um esset
 I plur. subruti, –ae, –a essemus
 II plur. subruti, –ae, –a essetis
 III plur. subruti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. subrŭĕre
 II plur. subrŭimĭni
FUTURO
 II sing. subrŭĭtor
 III sing. subrŭĭtor
 II plur. –
 III plur. subrŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 subrutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 subrŭi
PERFETTO
 Singolare: subrutus, –a, –um esse
 Plurale: subruti, –ae, –a esse
FUTURO
 subrutum esse
GERUNDIVO
 subrŭendus, –a, –um
SUPINO
 subrutu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  subrŭo subrupiens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:SUBRUOR100}} ---CACHE---