Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


sŏnor - Diatesi passiva

(sŏno, sŏnas, sonui, sonitum, sŏnāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. sŏnor
 II sing. sŏnāris, sŏnāre
 III sing. sŏnātur
 I plur. sŏnāmur
 II plur. sŏnamĭni
 III plur. sŏnantur
IMPERFETTO
 I sing. sŏnābar
 II sing. sŏnabāris, sŏnabāre
 III sing. sŏnabātur
 I plur. sŏnabāmur
 II plur. sŏnabamĭni
 III plur. sŏnabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. sŏnābor
 II sing. sŏnabĕris, sŏnabĕre
 III sing. sŏnabĭtur
 I plur. sŏnabĭmur
 II plur. sŏnabimĭni
 III plur. sŏnabuntur
PERFETTO
 I sing. sonitus, –a, –um sum
 II sing. sonitus, –a, –um es
 III sing. sonitus, –a, –um est
 I plur. soniti, –ae, –a sumus
 II plur. soniti, –ae, –a estis
 III plur. soniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. sonitus, –a, –um eram
 II sing. sonitus, –a, –um eras
 III sing. sonitus, –a, –um erat
 I plur. soniti, –ae, –a eramus
 II plur. soniti, –ae, –a eratis
 III plur. soniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. sonitus, –a, –um ero
 II sing. sonitus, –a, –um eris
 III sing. sonitus, –a, –um erit
 I plur. soniti, –ae, –a erimus
 II plur. soniti, –ae, –a eritis
 III plur. soniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. sŏner
 II sing. sŏnēris, sŏnēre
 III sing. sŏnētur
 I plur. sŏnēmur
 II plur. sŏnemĭni
 III plur. sŏnentur
IMPERFETTO
 I sing. sŏnārer
 II sing. sŏnarēris, sŏnarēre
 III sing. sŏnarētur
 I plur. sŏnarēmur
 II plur. sŏnaremĭni
 III plur. sŏnarentur
PERFETTO
 I sing. sonitus, –a, –um sim
 II sing. sonitus, –a, –um sis
 III sing. sonitus, –a, –um sit
 I plur. soniti, –ae, –a simus
 II plur. soniti, –ae, –a sitis
 III plur. soniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. sonitus, –a, –um essem
 II sing. sonitus, –a, –um esses
 III sing. sonitus, –a, –um esset
 I plur. soniti, –ae, –a essemus
 II plur. soniti, –ae, –a essetis
 III plur. soniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. sŏnāre
 II plur. sŏnamĭni
FUTURO
 II sing. sŏnātor
 III sing. sŏnātor
 II plur. –
 III plur. sŏnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 sonitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 sŏnāri
PERFETTO
 Singolare: sonitus, –a, –um esse
 Plurale: soniti, –ae, –a esse
FUTURO
 sonitum esse
GERUNDIVO
 sŏnandus, –a, –um
SUPINO
 sonitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  sŏno sŏnor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:SONOR100}} ---CACHE---