Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | rĕprōmittor |
II sing. | rĕprōmittĕris, rĕprōmittĕre |
III sing. | rĕprōmittĭtur |
I plur. | rĕprōmittĭmur |
II plur. | rĕprōmittimĭni |
III plur. | rĕprōmittuntur |
IMPERFETTO |
I sing. | rĕprōmittēbar |
II sing. | rĕprōmittebāris, rĕprōmittebāre |
III sing. | rĕprōmittebātur |
I plur. | rĕprōmittebāmur |
II plur. | rĕprōmittebamĭni |
III plur. | rĕprōmittebantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | rĕprōmittar |
II sing. | rĕprōmittēris, rĕprōmittēre |
III sing. | rĕprōmittētur |
I plur. | rĕprōmittēmur |
II plur. | rĕprōmittemĭni |
III plur. | rĕprōmittentur |
PERFETTO |
I sing. | repromissus, –a, –um sum |
II sing. | repromissus, –a, –um es |
III sing. | repromissus, –a, –um est |
I plur. | repromissi, –ae, –a sumus |
II plur. | repromissi, –ae, –a estis |
III plur. | repromissi, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | repromissus, –a, –um eram |
II sing. | repromissus, –a, –um eras |
III sing. | repromissus, –a, –um erat |
I plur. | repromissi, –ae, –a eramus |
II plur. | repromissi, –ae, –a eratis |
III plur. | repromissi, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | repromissus, –a, –um ero |
II sing. | repromissus, –a, –um eris |
III sing. | repromissus, –a, –um erit |
I plur. | repromissi, –ae, –a erimus |
II plur. | repromissi, –ae, –a eritis |
III plur. | repromissi, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | rĕprōmittar |
II sing. | rĕprōmittāris, rĕprōmittāre |
III sing. | rĕprōmittātur |
I plur. | rĕprōmittāmur |
II plur. | rĕprōmittamĭni |
III plur. | rĕprōmittantur |
IMPERFETTO |
I sing. | rĕprōmittĕrer |
II sing. | rĕprōmitterēris, rĕprōmitterēre |
III sing. | rĕprōmitterētur |
I plur. | rĕprōmitterēmur |
II plur. | rĕprōmitteremĭni |
III plur. | rĕprōmitterentur |
PERFETTO |
I sing. | repromissus, –a, –um sim |
II sing. | repromissus, –a, –um sis |
III sing. | repromissus, –a, –um sit |
I plur. | repromissi, –ae, –a simus |
II plur. | repromissi, –ae, –a sitis |
III plur. | repromissi, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | repromissus, –a, –um essem |
II sing. | repromissus, –a, –um esses |
III sing. | repromissus, –a, –um esset |
I plur. | repromissi, –ae, –a essemus |
II plur. | repromissi, –ae, –a essetis |
III plur. | repromissi, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | rĕprōmittĕre |
II plur. | rĕprōmittimĭni |
FUTURO |
II sing. | rĕprōmittĭtor |
III sing. | rĕprōmittĭtor |
II plur. | – |
III plur. | rĕprōmittuntor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
repromissus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
rĕprōmitti |
PERFETTO |
Singolare: | repromissus, –a, –um esse |
Plurale: | repromissi, –ae, –a esse |
FUTURO |
repromissum esse |
GERUNDIVO |
rĕprōmittendus, –a, –um |
SUPINO |
repromissu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:REPROMITTOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|