Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | prōpugnor |
| II sing. | prōpugnāris, prōpugnāre |
| III sing. | prōpugnātur |
| I plur. | prōpugnāmur |
| II plur. | prōpugnamĭni |
| III plur. | prōpugnantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | prōpugnābar |
| II sing. | prōpugnabāris, prōpugnabāre |
| III sing. | prōpugnabātur |
| I plur. | prōpugnabāmur |
| II plur. | prōpugnabamĭni |
| III plur. | prōpugnabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | prōpugnābor |
| II sing. | prōpugnabĕris, prōpugnabĕre |
| III sing. | prōpugnabĭtur |
| I plur. | prōpugnabĭmur |
| II plur. | prōpugnabimĭni |
| III plur. | prōpugnabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | propugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | propugnatus, –a, –um es |
| III sing. | propugnatus, –a, –um est |
| I plur. | propugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | propugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | propugnati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | propugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | propugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | propugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | propugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | propugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | propugnati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | propugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | propugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | propugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | propugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | propugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | propugnati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | prōpugner |
| II sing. | prōpugnēris, prōpugnēre |
| III sing. | prōpugnētur |
| I plur. | prōpugnēmur |
| II plur. | prōpugnemĭni |
| III plur. | prōpugnentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | prōpugnārer |
| II sing. | prōpugnarēris, prōpugnarēre |
| III sing. | prōpugnarētur |
| I plur. | prōpugnarēmur |
| II plur. | prōpugnaremĭni |
| III plur. | prōpugnarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | propugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | propugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | propugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | propugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | propugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | propugnati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | propugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | propugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | propugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | propugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | propugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | propugnati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | prōpugnāre |
| II plur. | prōpugnamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | prōpugnātor |
| III sing. | prōpugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | prōpugnantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| propugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| prōpugnāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | propugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | propugnati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| propugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| prōpugnandus, –a, –um |
| SUPINO |
| propugnatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROPUGNOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
