Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


prōmor - Diatesi passiva

(prōmo, prōmis, prompsi, promptum, prōmĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. prōmor
 II sing. prōmĕris, prōmĕre
 III sing. prōmĭtur
 I plur. prōmĭmur
 II plur. prōmimĭni
 III plur. prōmuntur
IMPERFETTO
 I sing. prōmēbar
 II sing. prōmebāris, prōmebāre
 III sing. prōmebātur
 I plur. prōmebāmur
 II plur. prōmebamĭni
 III plur. prōmebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. prōmar
 II sing. prōmēris, prōmēre
 III sing. prōmētur
 I plur. prōmēmur
 II plur. prōmemĭni
 III plur. prōmentur
PERFETTO
 I sing. promptus, –a, –um sum
 II sing. promptus, –a, –um es
 III sing. promptus, –a, –um est
 I plur. prompti, –ae, –a sumus
 II plur. prompti, –ae, –a estis
 III plur. prompti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. promptus, –a, –um eram
 II sing. promptus, –a, –um eras
 III sing. promptus, –a, –um erat
 I plur. prompti, –ae, –a eramus
 II plur. prompti, –ae, –a eratis
 III plur. prompti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. promptus, –a, –um ero
 II sing. promptus, –a, –um eris
 III sing. promptus, –a, –um erit
 I plur. prompti, –ae, –a erimus
 II plur. prompti, –ae, –a eritis
 III plur. prompti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. prōmar
 II sing. prōmāris, prōmāre
 III sing. prōmātur
 I plur. prōmāmur
 II plur. prōmamĭni
 III plur. prōmantur
IMPERFETTO
 I sing. prōmĕrer
 II sing. prōmerēris, prōmerēre
 III sing. prōmerētur
 I plur. prōmerēmur
 II plur. prōmeremĭni
 III plur. prōmerentur
PERFETTO
 I sing. promptus, –a, –um sim
 II sing. promptus, –a, –um sis
 III sing. promptus, –a, –um sit
 I plur. prompti, –ae, –a simus
 II plur. prompti, –ae, –a sitis
 III plur. prompti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. promptus, –a, –um essem
 II sing. promptus, –a, –um esses
 III sing. promptus, –a, –um esset
 I plur. prompti, –ae, –a essemus
 II plur. prompti, –ae, –a essetis
 III plur. prompti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. prōmĕre
 II plur. prōmimĭni
FUTURO
 II sing. prōmĭtor
 III sing. prōmĭtor
 II plur. –
 III plur. prōmuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 promptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 prōmi
PERFETTO
 Singolare: promptus, –a, –um esse
 Plurale: prompti, –ae, –a esse
FUTURO
 promptum esse
GERUNDIVO
 prōmendus, –a, –um
SUPINO
 promptu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  prōmontorium prōmōta  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:PROMOR100}} ---CACHE---