DIZIONARIO LATINO OLIVETTI - Declinatore/Coniugatore Latino

Declinatore / Coniugatore Latino

(praepōno, praepōnis, praeposui, praepositum, praepōnĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma

FORMA PASSIVA:

INDICATIVO

PRESENTE
I sing.	praepōnor
II sing.	praepōnĕris, praepōnĕre
III sing.	praepōnĭtur
I plur.	praepōnĭmur
II plur.	praepōnimĭni
III plur.	praepōnuntur
IMPERFETTO
I sing.	praepōnēbar
II sing.	praepōnebāris, praepōnebāre
III sing.	praepōnebātur
I plur.	praepōnebāmur
II plur.	praepōnebamĭni
III plur.	praepōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.	praepōnar
II sing.	praepōnēris, praepōnēre
III sing.	praepōnētur
I plur.	praepōnēmur
II plur.	praepōnemĭni
III plur.	praepōnentur

PERFETTO
I sing.	praepositus o praepostus, –a, –um sum
II sing.	praepositus o praepostus, –a, –um es
III sing.	praepositus o praepostus, –a, –um est
I plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a sumus
II plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a estis
III plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praepositus o praepostus, –a, –um eram
II sing.	praepositus o praepostus, –a, –um eras
III sing.	praepositus o praepostus, –a, –um erat
I plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a eramus
II plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a eratis
III plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.	praepositus o praepostus, –a, –um ero
II sing.	praepositus o praepostus, –a, –um eris
III sing.	praepositus o praepostus, –a, –um erit
I plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a erimus
II plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a eritis
III plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a erunt

CONGIUNTIVO

PRESENTE
I sing.	praepōnar
II sing.	praepōnāris, praepōnāre
III sing.	praepōnātur
I plur.	praepōnāmur
II plur.	praepōnamĭni
III plur.	praepōnantur
IMPERFETTO
I sing.	praepōnĕrer
II sing.	praepōnerēris, praepōnerēre
III sing.	praepōnerētur
I plur.	praepōnerēmur
II plur.	praepōneremĭni
III plur.	praepōnerentur

PERFETTO
I sing.	praepositus o praepostus, –a, –um sim
II sing.	praepositus o praepostus, –a, –um sis
III sing.	praepositus o praepostus, –a, –um sit
I plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a simus
II plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a sitis
III plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.	praepositus o praepostus, –a, –um essem
II sing.	praepositus o praepostus, –a, –um esses
III sing.	praepositus o praepostus, –a, –um esset
I plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a essemus
II plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a essetis
III plur.	praepositi o praeposti, –ae, –a essent

IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.	praepōnĕre
II plur.	praepōnimĭni
FUTURO
II sing.	praepōnĭtor
III sing.	praepōnĭtor
II plur.	–
III plur.	praepōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praepositus o praepostus, –a, –um

INFINITO
PRESENTE
praepōni
PERFETTO
Singolare:	praepositus o praepostus, –a, –um esse
Plurale:	praepositi o praeposti, –ae, –a esse
FUTURO
praepositum esse o praepostum esse
GERUNDIVO
praepōnendus, –a, –um
SUPINO
praepositu o praepostu