| PERFETTO |
| I sing. | praefinii o praefinivi |
| II sing. | praefiniisti o praefinivisti |
| III sing. | praefiniit o praefinivit |
| I plur. | praefiniĭmus o praefinivĭmus |
| II plur. | praefiniistis o praefinivistis |
| III plur. | praefiniērunt o praefinivērunt, ēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | praefiniĕram o praefinivĕram |
| II sing. | praefiniĕras o praefinivĕras |
| III sing. | praefiniĕrat o praefinivĕrat |
| I plur. | praefinierāmus o praefiniverāmus |
| II plur. | praefinierātis o praefiniverātis |
| III plur. | praefiniĕrant o praefinivĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | praefiniĕro o praefinivĕro |
| II sing. | praefiniĕris o praefinivĕris |
| III sing. | praefiniĕrit o praefinivĕrit |
| I plur. | praefinierĭmus o praefiniverĭmus |
| II plur. | praefinierĭtis o praefiniverĭtis |
| III plur. | praefiniĕrint o praefinivĕrint |
