Declinatore / Coniugatore Latino
| PRESENTE |
| I sing. | poenĭo |
| II sing. | poenis |
| III sing. | poenit |
| I plur. | poenīmus |
| II plur. | poenītis |
| III plur. | poenĭunt |
| IMPERFETTO |
| I sing. | poeniēbam |
| II sing. | poeniēbas |
| III sing. | poeniēbat |
| I plur. | poeniebāmus |
| II plur. | poeniebātis |
| III plur. | poeniēbant |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | poenĭam |
| II sing. | poenĭes |
| III sing. | poenĭet |
| I plur. | poeniēmus |
| II plur. | poeniētis |
| III plur. | poenĭent |
| PERFETTO |
| I sing. | poenii o poenivi |
| II sing. | poeniisti o poenivisti |
| III sing. | poeniit o poenivit |
| I plur. | poeniĭmus o poenivĭmus |
| II plur. | poeniistis o poenivistis |
| III plur. | poeniērunt o poenivērunt, ēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | poeniĕram o poenivĕram |
| II sing. | poeniĕras o poenivĕras |
| III sing. | poeniĕrat o poenivĕrat |
| I plur. | poenierāmus o poeniverāmus |
| II plur. | poenierātis o poeniverātis |
| III plur. | poeniĕrant o poenivĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | poeniĕro o poenivĕro |
| II sing. | poeniĕris o poenivĕris |
| III sing. | poeniĕrit o poenivĕrit |
| I plur. | poenierĭmus o poeniverĭmus |
| II plur. | poenierĭtis o poeniverĭtis |
| III plur. | poeniĕrint o poenivĕrint |
| PRESENTE |
| I sing. | poenĭam |
| II sing. | poenĭas |
| III sing. | poenĭat |
| I plur. | poeniāmus |
| II plur. | poeniātis |
| III plur. | poenĭant |
| IMPERFETTO |
| I sing. | poenīrem |
| II sing. | poenīres |
| III sing. | poenīret |
| I plur. | poenirēmus |
| II plur. | poenirētis |
| III plur. | poenīrent |
| PERFETTO |
| I sing. | poeniĕrim o poenivĕrim |
| II sing. | poeniĕris o poenivĕris |
| III sing. | poeniĕrit o poenivĕrit |
| I plur. | poenierĭmus o poeniverĭmus |
| II plur. | poenierĭtis o poeniverĭtis |
| III plur. | poeniĕrint o poenivĕrint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | poeniissem o poenivissem |
| II sing. | poeniisses o poenivisses |
| III sing. | poeniisset o poenivisset |
| I plur. | poeniissēmus o poenivissēmus |
| II plur. | poeniissētis o poenivissētis |
| III plur. | poeniissent o poenivissent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | poeni |
| II plur. | poenīte |
| FUTURO |
| II sing. | poenīto |
| III sing. | poenīto |
| II plur. | poenitōte |
| III plur. | poeniunto |
 |
| PARTICIPIO |
| PRESENTE |
| poeniens, –ientis |
| FUTURO |
| poenitūrūs, –a, –ūm |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| poenīre |
| PERFETTO |
| poeniisse o poenivisse |
| FUTURO |
| Singolare: | poenitūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | poenitūros, –as, –a esse |
| GERUNDIO |
| Genitivo: | poeniendi |
| Dativo: | poeniendo |
| Accusativo: | ad poeniendum |
| Ablativo: | poeniendo |
| SUPINO |
| poenitum |
Vedi la forma passiva di questo lemma
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:POENIO100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
