Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


ornor - Diatesi passiva

(orno, ornas, ornavi, ornatum, ornāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. ornor
 II sing. ornāris, ornāre
 III sing. ornātur
 I plur. ornāmur
 II plur. ornamĭni
 III plur. ornantur
IMPERFETTO
 I sing. ornābar
 II sing. ornabāris, ornabāre
 III sing. ornabātur
 I plur. ornabāmur
 II plur. ornabamĭni
 III plur. ornabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. ornābor
 II sing. ornabĕris, ornabĕre
 III sing. ornabĭtur
 I plur. ornabĭmur
 II plur. ornabimĭni
 III plur. ornabuntur
PERFETTO
 I sing. ornatus, –a, –um sum
 II sing. ornatus, –a, –um es
 III sing. ornatus, –a, –um est
 I plur. ornati, –ae, –a sumus
 II plur. ornati, –ae, –a estis
 III plur. ornati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. ornatus, –a, –um eram
 II sing. ornatus, –a, –um eras
 III sing. ornatus, –a, –um erat
 I plur. ornati, –ae, –a eramus
 II plur. ornati, –ae, –a eratis
 III plur. ornati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. ornatus, –a, –um ero
 II sing. ornatus, –a, –um eris
 III sing. ornatus, –a, –um erit
 I plur. ornati, –ae, –a erimus
 II plur. ornati, –ae, –a eritis
 III plur. ornati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. orner
 II sing. ornēris, ornēre
 III sing. ornētur
 I plur. ornēmur
 II plur. ornemĭni
 III plur. ornentur
IMPERFETTO
 I sing. ornārer
 II sing. ornarēris, ornarēre
 III sing. ornarētur
 I plur. ornarēmur
 II plur. ornaremĭni
 III plur. ornarentur
PERFETTO
 I sing. ornatus, –a, –um sim
 II sing. ornatus, –a, –um sis
 III sing. ornatus, –a, –um sit
 I plur. ornati, –ae, –a simus
 II plur. ornati, –ae, –a sitis
 III plur. ornati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. ornatus, –a, –um essem
 II sing. ornatus, –a, –um esses
 III sing. ornatus, –a, –um esset
 I plur. ornati, –ae, –a essemus
 II plur. ornati, –ae, –a essetis
 III plur. ornati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. ornāre
 II plur. ornamĭni
FUTURO
 II sing. ornātor
 III sing. ornātor
 II plur. –
 III plur. ornantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 ornatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 ornāri
PERFETTO
 Singolare: ornatus, –a, –um esse
 Plurale: ornati, –ae, –a esse
FUTURO
 ornatum esse
GERUNDIVO
 ornandus, –a, –um
SUPINO
 ornatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  orno ornus  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ORNOR100}} ---CACHE---