obstatura

(obstatura, obstaturōrum)

sostantivo neutro plurale II declinazione

Vedi la traduzione di questo lemma



NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Abl.
Voc.
PLURALE
Nom.
obstatura
Gen.
obstaturōrum
Dat.
obstaturis
Acc.
obstatura
Abl.
obstaturis
Voc.
obstatura




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBSTATURA100}}
---CACHE---