oblĭgor - Diatesi passiva

(oblĭgo, oblĭgas, obligavi, obligatum, oblĭgāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oblĭgor
II sing.
oblĭgāris, oblĭgāre
III sing.
oblĭgātur
I plur.
oblĭgāmur
II plur.
oblĭgamĭni
III plur.
oblĭgantur
IMPERFETTO
I sing.
oblĭgābar
II sing.
oblĭgabāris, oblĭgabāre
III sing.
oblĭgabātur
I plur.
oblĭgabāmur
II plur.
oblĭgabamĭni
III plur.
oblĭgabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oblĭgābor
II sing.
oblĭgabĕris, oblĭgabĕre
III sing.
oblĭgabĭtur
I plur.
oblĭgabĭmur
II plur.
oblĭgabimĭni
III plur.
oblĭgabuntur
PERFETTO
I sing.
obligatus, –a, –um sum
II sing.
obligatus, –a, –um es
III sing.
obligatus, –a, –um est
I plur.
obligati, –ae, –a sumus
II plur.
obligati, –ae, –a estis
III plur.
obligati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obligatus, –a, –um eram
II sing.
obligatus, –a, –um eras
III sing.
obligatus, –a, –um erat
I plur.
obligati, –ae, –a eramus
II plur.
obligati, –ae, –a eratis
III plur.
obligati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obligatus, –a, –um ero
II sing.
obligatus, –a, –um eris
III sing.
obligatus, –a, –um erit
I plur.
obligati, –ae, –a erimus
II plur.
obligati, –ae, –a eritis
III plur.
obligati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oblĭger
II sing.
oblĭgēris, oblĭgēre
III sing.
oblĭgētur
I plur.
oblĭgēmur
II plur.
oblĭgemĭni
III plur.
oblĭgentur
IMPERFETTO
I sing.
oblĭgārer
II sing.
oblĭgarēris, oblĭgarēre
III sing.
oblĭgarētur
I plur.
oblĭgarēmur
II plur.
oblĭgaremĭni
III plur.
oblĭgarentur
PERFETTO
I sing.
obligatus, –a, –um sim
II sing.
obligatus, –a, –um sis
III sing.
obligatus, –a, –um sit
I plur.
obligati, –ae, –a simus
II plur.
obligati, –ae, –a sitis
III plur.
obligati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obligatus, –a, –um essem
II sing.
obligatus, –a, –um esses
III sing.
obligatus, –a, –um esset
I plur.
obligati, –ae, –a essemus
II plur.
obligati, –ae, –a essetis
III plur.
obligati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oblĭgāre
II plur.
oblĭgamĭni
FUTURO
II sing.
oblĭgātor
III sing.
oblĭgātor
II plur.
III plur.
oblĭgantor
PARTICIPIO
PERFETTO
obligatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
oblĭgāri
PERFETTO
Singolare:
obligatus, –a, –um esse
Plurale:
obligati, –ae, –a esse
FUTURO
obligatum esse
GERUNDIVO
oblĭgandus, –a, –um
SUPINO
obligatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBLIGOR100}}
---CACHE---