ŏberror - Diatesi passiva

(ŏberro, ŏberras, oberravi, oberratum, ŏberrāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ŏberror
II sing.
ŏberrāris, ŏberrāre
III sing.
ŏberrātur
I plur.
ŏberrāmur
II plur.
ŏberramĭni
III plur.
ŏberrantur
IMPERFETTO
I sing.
ŏberrābar
II sing.
ŏberrabāris, ŏberrabāre
III sing.
ŏberrabātur
I plur.
ŏberrabāmur
II plur.
ŏberrabamĭni
III plur.
ŏberrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ŏberrābor
II sing.
ŏberrabĕris, ŏberrabĕre
III sing.
ŏberrabĭtur
I plur.
ŏberrabĭmur
II plur.
ŏberrabimĭni
III plur.
ŏberrabuntur
PERFETTO
I sing.
oberratus, –a, –um sum
II sing.
oberratus, –a, –um es
III sing.
oberratus, –a, –um est
I plur.
oberrati, –ae, –a sumus
II plur.
oberrati, –ae, –a estis
III plur.
oberrati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oberratus, –a, –um eram
II sing.
oberratus, –a, –um eras
III sing.
oberratus, –a, –um erat
I plur.
oberrati, –ae, –a eramus
II plur.
oberrati, –ae, –a eratis
III plur.
oberrati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
oberratus, –a, –um ero
II sing.
oberratus, –a, –um eris
III sing.
oberratus, –a, –um erit
I plur.
oberrati, –ae, –a erimus
II plur.
oberrati, –ae, –a eritis
III plur.
oberrati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ŏberrer
II sing.
ŏberrēris, ŏberrēre
III sing.
ŏberrētur
I plur.
ŏberrēmur
II plur.
ŏberremĭni
III plur.
ŏberrentur
IMPERFETTO
I sing.
ŏberrārer
II sing.
ŏberrarēris, ŏberrarēre
III sing.
ŏberrarētur
I plur.
ŏberrarēmur
II plur.
ŏberraremĭni
III plur.
ŏberrarentur
PERFETTO
I sing.
oberratus, –a, –um sim
II sing.
oberratus, –a, –um sis
III sing.
oberratus, –a, –um sit
I plur.
oberrati, –ae, –a simus
II plur.
oberrati, –ae, –a sitis
III plur.
oberrati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oberratus, –a, –um essem
II sing.
oberratus, –a, –um esses
III sing.
oberratus, –a, –um esset
I plur.
oberrati, –ae, –a essemus
II plur.
oberrati, –ae, –a essetis
III plur.
oberrati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ŏberrāre
II plur.
ŏberramĭni
FUTURO
II sing.
ŏberrātor
III sing.
ŏberrātor
II plur.
III plur.
ŏberrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
oberratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ŏberrāri
PERFETTO
Singolare:
oberratus, –a, –um esse
Plurale:
oberrati, –ae, –a esse
FUTURO
oberratum esse
GERUNDIVO
ŏberrandus, –a, –um
SUPINO
oberratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBERROR100}}
---CACHE---