Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione

irrētiens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.irrētiens
Gen.irrētientis
Dat.irrētienti
Acc.irrētientem
Abl.irrētiens
Voc.irrētienti
PLURALE
Nom.irrētientes
Gen.irrētientium
Dat.irrētientibus
Acc.irrētientes
Abl.irrētientes
Voc.irrētientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.irrētiens
Gen.irrētientis
Dat.irrētienti
Acc.irrētientem
Abl.irrētiens
Voc.irrētienti
PLURALE
Nom.irrētientes
Gen.irrētientium
Dat.irrētientibus
Acc.irrētientes
Abl.irrētientes
Voc.irrētientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.irrētiens
Gen.irrētientis
Dat.irrētienti
Acc.irrētiens
Abl.irrētiens
Voc.irrētienti
PLURALE
Nom.irrētientia
Gen.irrētientium
Dat.irrētientibus
Acc.irrētientia
Abl.irrētientia
Voc.irrētientibus

<<  irrestinctus irrētĭo  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
irrĕsectus agg. I cl.
irrĕsŏlūbĭlis agg. II cl.
irrĕsŏlūtus agg. I cl.
irrespīrābĭlis agg. II cl.
irrestinctus agg. I cl.
irrētiens agg. part. pres. II cl.
irrētĭo v. tr. IV coniug.
irrētĭor v. tr. IV coniug.
irretitūrūs agg. part. fut.
irretitus agg. part. perf. I cl.
irretitus agg. inf. perf.
irrĕtortus agg. I cl.
irrĕtractābĭlis agg. II cl.
irrĕvĕrens agg. II cl.
irrĕvĕrentĕr avv.
irrĕvĕrentĭa sost. femm. I decl.
irrĕvŏcābĭlis agg. II cl.
irrĕvŏcābĭlĭtĕr avv.
irrĕvŏcandus agg. I cl.
irrĕvŏcātus agg. I cl.
Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:


{{ID:IRRETIENS100}} ---CACHE---