Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | intentor |
| II sing. | intentāris, intentāre |
| III sing. | intentātur |
| I plur. | intentāmur |
| II plur. | intentamĭni |
| III plur. | intentantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | intentābar |
| II sing. | intentabāris, intentabāre |
| III sing. | intentabātur |
| I plur. | intentabāmur |
| II plur. | intentabamĭni |
| III plur. | intentabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | intentābor |
| II sing. | intentabĕris, intentabĕre |
| III sing. | intentabĭtur |
| I plur. | intentabĭmur |
| II plur. | intentabimĭni |
| III plur. | intentabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | intentatus, –a, –um sum |
| II sing. | intentatus, –a, –um es |
| III sing. | intentatus, –a, –um est |
| I plur. | intentati, –ae, –a sumus |
| II plur. | intentati, –ae, –a estis |
| III plur. | intentati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | intentatus, –a, –um eram |
| II sing. | intentatus, –a, –um eras |
| III sing. | intentatus, –a, –um erat |
| I plur. | intentati, –ae, –a eramus |
| II plur. | intentati, –ae, –a eratis |
| III plur. | intentati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | intentatus, –a, –um ero |
| II sing. | intentatus, –a, –um eris |
| III sing. | intentatus, –a, –um erit |
| I plur. | intentati, –ae, –a erimus |
| II plur. | intentati, –ae, –a eritis |
| III plur. | intentati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | intenter |
| II sing. | intentēris, intentēre |
| III sing. | intentētur |
| I plur. | intentēmur |
| II plur. | intentemĭni |
| III plur. | intententur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | intentārer |
| II sing. | intentarēris, intentarēre |
| III sing. | intentarētur |
| I plur. | intentarēmur |
| II plur. | intentaremĭni |
| III plur. | intentarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | intentatus, –a, –um sim |
| II sing. | intentatus, –a, –um sis |
| III sing. | intentatus, –a, –um sit |
| I plur. | intentati, –ae, –a simus |
| II plur. | intentati, –ae, –a sitis |
| III plur. | intentati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | intentatus, –a, –um essem |
| II sing. | intentatus, –a, –um esses |
| III sing. | intentatus, –a, –um esset |
| I plur. | intentati, –ae, –a essemus |
| II plur. | intentati, –ae, –a essetis |
| III plur. | intentati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | intentāre |
| II plur. | intentamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | intentātor |
| III sing. | intentātor |
| II plur. | – |
| III plur. | intentantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| intentatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| intentāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | intentatus, –a, –um esse |
| Plurale: | intentati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| intentatum esse |
| GERUNDIVO |
| intentandus, –a, –um |
| SUPINO |
| intentatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTENTOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
