Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA DEPONENTE: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | ĭnhortor |
II sing. | ĭnhortāris, ĭnhortāre |
III sing. | ĭnhortātur |
I plur. | ĭnhortāmur |
II plur. | ĭnhortamĭni |
III plur. | ĭnhortantur |
IMPERFETTO |
I sing. | ĭnhortābar |
II sing. | ĭnhortabāris, ĭnhortabāre |
III sing. | ĭnhortabātur |
I plur. | ĭnhortabāmur |
II plur. | ĭnhortabamĭni |
III plur. | ĭnhortabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | ĭnhortābor |
II sing. | ĭnhortabĕris, ĭnhortabĕre |
III sing. | ĭnhortabĭtur |
I plur. | ĭnhortabĭmur |
II plur. | ĭnhortabimĭni |
III plur. | ĭnhortabuntur |
PERFETTO |
I sing. | inhortatus, –a, –um sum |
II sing. | inhortatus, –a, –um es |
III sing. | inhortatus, –a, –um est |
I plur. | inhortati, –ae, –a sumus |
II plur. | inhortati, –ae, –a estis |
III plur. | inhortati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | inhortatus, –a, –um eram |
II sing. | inhortatus, –a, –um eras |
III sing. | inhortatus, –a, –um erat |
I plur. | inhortati, –ae, –a eramus |
II plur. | inhortati, –ae, –a eratis |
III plur. | inhortati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | inhortatus, –a, –um ero |
II sing. | inhortatus, –a, –um eris |
III sing. | inhortatus, –a, –um erit |
I plur. | inhortati, –ae, –a erimus |
II plur. | inhortati, –ae, –a eritis |
III plur. | inhortati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | ĭnhorter |
II sing. | ĭnhortēris, ĭnhortēre |
III sing. | ĭnhortētur |
I plur. | ĭnhortēmur |
II plur. | ĭnhortemĭni |
III plur. | ĭnhortentur |
IMPERFETTO |
I sing. | ĭnhortārer |
II sing. | ĭnhortarēris, ĭnhortarēre |
III sing. | ĭnhortarētur |
I plur. | ĭnhortarēmur |
II plur. | ĭnhortaremĭni |
III plur. | ĭnhortarentur |
PERFETTO |
I sing. | inhortatus, –a, –um sim |
II sing. | inhortatus, –a, –um sis |
III sing. | inhortatus, –a, –um sit |
I plur. | inhortati, –ae, –a simus |
II plur. | inhortati, –ae, –a sitis |
III plur. | inhortati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | inhortatus, –a, –um essem |
II sing. | inhortatus, –a, –um esses |
III sing. | inhortatus, –a, –um esset |
I plur. | inhortati, –ae, –a essemus |
II plur. | inhortati, –ae, –a essetis |
III plur. | inhortati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | ĭnhortāre |
II plur. | ĭnhortamĭni |
FUTURO |
II sing. | ĭnhortātor |
III sing. | ĭnhortātor |
II plur. | – |
III plur. | ĭnhortantor |
INFINITO |
PRESENTE |
ĭnhortāri |
PERFETTO |
Singolare: | inhortatus, –a, –um esse |
Plurale: | inhortati, –ae, –a esse |
FUTURO |
Singolare: | inhortatūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | inhortatūros, –as, –a esse |
PARTICIPIO |
PRESENTE |
ĭnhortans, –antis |
FUTURO |
inhortatūrūs, –a, –ūm |
SUPINO |
Attivo: | inhortatum |
Passivo: | inhortatu |
GERUNDIO |
Genitivo: | ĭnhortandi |
Dativo: | ĭnhortando |
Accusativo: | ĭnhortandum |
Ablativo: | ĭnhortando |
|
GERUNDIVO |
ĭnhortandus, –a, –um |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INHORTOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|