Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


indīcor - Diatesi passiva

(indīco, indīcis, indixi, indictum, indīcĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. indīcor
 II sing. indīcĕris, indīcĕre
 III sing. indīcĭtur
 I plur. indīcĭmur
 II plur. indīcimĭni
 III plur. indīcuntur
IMPERFETTO
 I sing. indīcēbar
 II sing. indīcebāris, indīcebāre
 III sing. indīcebātur
 I plur. indīcebāmur
 II plur. indīcebamĭni
 III plur. indīcebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. indīcar
 II sing. indīcēris, indīcēre
 III sing. indīcētur
 I plur. indīcēmur
 II plur. indīcemĭni
 III plur. indīcentur
PERFETTO
 I sing. indictus, –a, –um sum
 II sing. indictus, –a, –um es
 III sing. indictus, –a, –um est
 I plur. indicti, –ae, –a sumus
 II plur. indicti, –ae, –a estis
 III plur. indicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. indictus, –a, –um eram
 II sing. indictus, –a, –um eras
 III sing. indictus, –a, –um erat
 I plur. indicti, –ae, –a eramus
 II plur. indicti, –ae, –a eratis
 III plur. indicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. indictus, –a, –um ero
 II sing. indictus, –a, –um eris
 III sing. indictus, –a, –um erit
 I plur. indicti, –ae, –a erimus
 II plur. indicti, –ae, –a eritis
 III plur. indicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. indīcar
 II sing. indīcāris, indīcāre
 III sing. indīcātur
 I plur. indīcāmur
 II plur. indīcamĭni
 III plur. indīcantur
IMPERFETTO
 I sing. indīcĕrer
 II sing. indīcerēris, indīcerēre
 III sing. indīcerētur
 I plur. indīcerēmur
 II plur. indīceremĭni
 III plur. indīcerentur
PERFETTO
 I sing. indictus, –a, –um sim
 II sing. indictus, –a, –um sis
 III sing. indictus, –a, –um sit
 I plur. indicti, –ae, –a simus
 II plur. indicti, –ae, –a sitis
 III plur. indicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. indictus, –a, –um essem
 II sing. indictus, –a, –um esses
 III sing. indictus, –a, –um esset
 I plur. indicti, –ae, –a essemus
 II plur. indicti, –ae, –a essetis
 III plur. indicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. indīcĕre
 II plur. indīcimĭni
FUTURO
 II sing. indīcĭtor
 III sing. indīcĭtor
 II plur. –
 III plur. indīcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 indictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 indīci
PERFETTO
 Singolare: indictus, –a, –um esse
 Plurale: indicti, –ae, –a esse
FUTURO
 indictum esse
GERUNDIVO
 indīcendus, –a, –um
SUPINO
 indictu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  indĭcor indictĭo  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:INDICOR200}} ---CACHE---