Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA DEPONENTE: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | hărĭŏlor |
II sing. | hărĭŏlāris, hărĭŏlāre |
III sing. | hărĭŏlātur |
I plur. | hărĭŏlāmur |
II plur. | hărĭŏlamĭni |
III plur. | hărĭŏlantur |
IMPERFETTO |
I sing. | hărĭŏlābar |
II sing. | hărĭŏlabāris, hărĭŏlabāre |
III sing. | hărĭŏlabātur |
I plur. | hărĭŏlabāmus |
II plur. | hărĭŏlabamĭni |
III plur. | hărĭŏlantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | hărĭŏlābor |
II sing. | hărĭŏlabĕris, hărĭŏlabĕre |
III sing. | hărĭŏlabĭtur |
I plur. | hărĭŏlabĭmur |
II plur. | hărĭŏlabimĭni |
III plur. | hărĭŏlabuntur |
PERFETTO |
I sing. | hariolatus, –a, –um sum |
II sing. | hariolatus, –a, –um es |
III sing. | hariolatus, –a, –um est |
I plur. | hariolati, –ae, –a sumus |
II plur. | hariolati, –ae, –a estis |
III plur. | hariolati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | hariolatus, –a, –um eram |
II sing. | hariolatus, –a, –um eras |
III sing. | hariolatus, –a, –um erat |
I plur. | hariolati, –ae, –a eramus |
II plur. | hariolati, –ae, –a eratis |
III plur. | hariolati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | hariolatus, –a, –um ero |
II sing. | hariolatus, –a, –um eris |
III sing. | hariolatus, –a, –um erit |
I plur. | hariolati, –ae, –a erimus |
II plur. | hariolati, –ae, –a eritis |
III plur. | hariolati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | hărĭŏler |
II sing. | hărĭŏlēris, hărĭŏlēre |
III sing. | hărĭŏlētur |
I plur. | hărĭŏlēmur |
II plur. | hărĭŏlemĭni |
III plur. | hărĭŏlentur |
IMPERFETTO |
I sing. | hărĭŏlārer |
II sing. | hărĭŏlarēris, hărĭŏlarēre |
III sing. | hărĭŏlarētur |
I plur. | hărĭŏlāremur |
II plur. | hărĭŏlaremĭni |
III plur. | hărĭŏlarentur |
PERFETTO |
I sing. | hariolatus, –a, –um sim |
II sing. | hariolatus, –a, –um sis |
III sing. | hariolatus, –a, –um sit |
I plur. | hariolati, –ae, –a simus |
II plur. | hariolati, –ae, –a sitis |
III plur. | hariolati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | hariolatus, –a, –um essem |
II sing. | hariolatus, –a, –um esses |
III sing. | hariolatus, –a, –um esset |
I plur. | hariolati, –ae, –a essemus |
II plur. | hariolati, –ae, –a essetis |
III plur. | hariolati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | hărĭŏlāre |
II plur. | hărĭŏlamĭni |
FUTURO |
II sing. | hărĭŏlātor |
III sing. | hărĭŏlātor |
II plur. | – |
III plur. | hărĭŏlantor |
INFINITO |
PRESENTE |
hărĭŏlāri |
PERFETTO |
Singolare: | hariolatus, –a, –um esse |
Plurale: | hariolati, –ae, –a esse |
FUTURO |
Singolare: | hariolatūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | hariolatūros, –as, –a esse |
PARTICIPIO |
PRESENTE |
hărĭŏlans, –antis |
FUTURO |
hariolatūrūs, –a, –ūm |
SUPINO |
Attivo: | hariolatum |
Passivo: | – |
GERUNDIO |
Genitivo: | hărĭŏlandi |
Dativo: | hărĭŏlando |
Accusativo: | hărĭŏlandum |
Ablativo: | hărĭŏlando |
|
GERUNDIVO |
– |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:HARIOLOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|