Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


fortūnor - Diatesi passiva

(fortūno, fortūnas, fortunavi, fortunatum, fortūnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. fortūnor
 II sing. fortūnāris, fortūnāre
 III sing. fortūnātur
 I plur. fortūnāmur
 II plur. fortūnamĭni
 III plur. fortūnantur
IMPERFETTO
 I sing. fortūnābar
 II sing. fortūnabāris, fortūnabāre
 III sing. fortūnabātur
 I plur. fortūnabāmur
 II plur. fortūnabamĭni
 III plur. fortūnabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. fortūnābor
 II sing. fortūnabĕris, fortūnabĕre
 III sing. fortūnabĭtur
 I plur. fortūnabĭmur
 II plur. fortūnabimĭni
 III plur. fortūnabuntur
PERFETTO
 I sing. fortunatus, –a, –um sum
 II sing. fortunatus, –a, –um es
 III sing. fortunatus, –a, –um est
 I plur. fortunati, –ae, –a sumus
 II plur. fortunati, –ae, –a estis
 III plur. fortunati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. fortunatus, –a, –um eram
 II sing. fortunatus, –a, –um eras
 III sing. fortunatus, –a, –um erat
 I plur. fortunati, –ae, –a eramus
 II plur. fortunati, –ae, –a eratis
 III plur. fortunati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. fortunatus, –a, –um ero
 II sing. fortunatus, –a, –um eris
 III sing. fortunatus, –a, –um erit
 I plur. fortunati, –ae, –a erimus
 II plur. fortunati, –ae, –a eritis
 III plur. fortunati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. fortūner
 II sing. fortūnēris, fortūnēre
 III sing. fortūnētur
 I plur. fortūnēmur
 II plur. fortūnemĭni
 III plur. fortūnentur
IMPERFETTO
 I sing. fortūnārer
 II sing. fortūnarēris, fortūnarēre
 III sing. fortūnarētur
 I plur. fortūnarēmur
 II plur. fortūnaremĭni
 III plur. fortūnarentur
PERFETTO
 I sing. fortunatus, –a, –um sim
 II sing. fortunatus, –a, –um sis
 III sing. fortunatus, –a, –um sit
 I plur. fortunati, –ae, –a simus
 II plur. fortunati, –ae, –a sitis
 III plur. fortunati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. fortunatus, –a, –um essem
 II sing. fortunatus, –a, –um esses
 III sing. fortunatus, –a, –um esset
 I plur. fortunati, –ae, –a essemus
 II plur. fortunati, –ae, –a essetis
 III plur. fortunati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. fortūnāre
 II plur. fortūnamĭni
FUTURO
 II sing. fortūnātor
 III sing. fortūnātor
 II plur. –
 III plur. fortūnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 fortunatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 fortūnāri
PERFETTO
 Singolare: fortunatus, –a, –um esse
 Plurale: fortunati, –ae, –a esse
FUTURO
 fortunatum esse
GERUNDIVO
 fortūnandus, –a, –um
SUPINO
 fortunatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  fortūno fŏrŭli  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:FORTUNOR100}} ---CACHE---