Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


fastīdĭor - Diatesi passiva

(fastīdĭo, fastīdis, fastidii, fastiditum, fastīdīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. fastīdĭor
 II sing. fastīdīris, fastīdīre
 III sing. fastīdītur
 I plur. fastīdīmur
 II plur. fastīdimĭni
 III plur. fastīdiuntur
IMPERFETTO
 I sing. fastīdiēbar
 II sing. fastīdiebāris, fastīdiebāre
 III sing. fastīdiebātur
 I plur. fastīdiebāmur
 II plur. fastīdiebamĭni
 III plur. fastīdiebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. fastīdĭar
 II sing. fastīdiēris, fastīdiēre
 III sing. fastīdiētur
 I plur. fastīdiēmur
 II plur. fastīdiemĭni
 III plur. fastīdientur
PERFETTO
 I sing. fastiditus, –a, –um sum
 II sing. fastiditus, –a, –um es
 III sing. fastiditus, –a, –um est
 I plur. fastiditi, –ae, –a sumus
 II plur. fastiditi, –ae, –a estis
 III plur. fastiditi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. fastiditus, –a, –um eram
 II sing. fastiditus, –a, –um eras
 III sing. fastiditus, –a, –um erat
 I plur. fastiditi, –ae, –a eramus
 II plur. fastiditi, –ae, –a eratis
 III plur. fastiditi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. fastiditus, –a, –um ero
 II sing. fastiditus, –a, –um eris
 III sing. fastiditus, –a, –um erit
 I plur. fastiditi, –ae, –a erimus
 II plur. fastiditi, –ae, –a eritis
 III plur. fastiditi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. fastīdĭar
 II sing. fastīdiāris, fastīdiāre
 III sing. fastīdiātur
 I plur. fastīdiāmur
 II plur. fastīdiamĭni
 III plur. fastīdiantur
IMPERFETTO
 I sing. fastīdīrer
 II sing. fastīdirēris, fastidiirēre
 III sing. fastīdirētur
 I plur. fastīdirēmur
 II plur. fastīdirēmini
 III plur. fastīdirentur
PERFETTO
 I sing. fastiditus, –a, –um sim
 II sing. fastiditus, –a, –um sis
 III sing. fastiditus, –a, –um sit
 I plur. fastiditi, –ae, –a simus
 II plur. fastiditi, –ae, –a sitis
 III plur. fastiditi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. fastiditus, –a, –um essem
 II sing. fastiditus, –a, –um esses
 III sing. fastiditus, –a, –um esset
 I plur. fastiditi, –ae, –a essemus
 II plur. fastiditi, –ae, –a essetis
 III plur. fastiditi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. fastīdīre
 II plur. fastīdimĭni
FUTURO
 II sing. fastīdītor
 III sing. fastīdītor
 II plur. –
 III plur. fastīdiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 fastiditus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 fastīdīri
PERFETTO
 Singolare: fastiditus, –a, –um esse
 Plurale: fastiditi, –ae, –a esse
FUTURO
 fastiditum esse
GERUNDIVO
 fastīdiendus, –a, –um
SUPINO
 fastiditu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  fastīdĭo fastīdĭōsē  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:FASTIDIOR100}} ---CACHE---