Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | factĭtor |
| II sing. | factĭtāris, factĭtāre |
| III sing. | factĭtātur |
| I plur. | factĭtāmur |
| II plur. | factĭtamĭni |
| III plur. | factĭtantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | factĭtābar |
| II sing. | factĭtabāris, factĭtabāre |
| III sing. | factĭtabātur |
| I plur. | factĭtabāmur |
| II plur. | factĭtabamĭni |
| III plur. | factĭtabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | factĭtābor |
| II sing. | factĭtabĕris, factĭtabĕre |
| III sing. | factĭtabĭtur |
| I plur. | factĭtabĭmur |
| II plur. | factĭtabimĭni |
| III plur. | factĭtabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | factitatus, –a, –um sum |
| II sing. | factitatus, –a, –um es |
| III sing. | factitatus, –a, –um est |
| I plur. | factitati, –ae, –a sumus |
| II plur. | factitati, –ae, –a estis |
| III plur. | factitati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | factitatus, –a, –um eram |
| II sing. | factitatus, –a, –um eras |
| III sing. | factitatus, –a, –um erat |
| I plur. | factitati, –ae, –a eramus |
| II plur. | factitati, –ae, –a eratis |
| III plur. | factitati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | factitatus, –a, –um ero |
| II sing. | factitatus, –a, –um eris |
| III sing. | factitatus, –a, –um erit |
| I plur. | factitati, –ae, –a erimus |
| II plur. | factitati, –ae, –a eritis |
| III plur. | factitati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | factĭter |
| II sing. | factĭtēris, factĭtēre |
| III sing. | factĭtētur |
| I plur. | factĭtēmur |
| II plur. | factĭtemĭni |
| III plur. | factĭtentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | factĭtārer |
| II sing. | factĭtarēris, factĭtarēre |
| III sing. | factĭtarētur |
| I plur. | factĭtarēmur |
| II plur. | factĭtaremĭni |
| III plur. | factĭtarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | factitatus, –a, –um sim |
| II sing. | factitatus, –a, –um sis |
| III sing. | factitatus, –a, –um sit |
| I plur. | factitati, –ae, –a simus |
| II plur. | factitati, –ae, –a sitis |
| III plur. | factitati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | factitatus, –a, –um essem |
| II sing. | factitatus, –a, –um esses |
| III sing. | factitatus, –a, –um esset |
| I plur. | factitati, –ae, –a essemus |
| II plur. | factitati, –ae, –a essetis |
| III plur. | factitati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | factĭtāre |
| II plur. | factĭtamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | factĭtātor |
| III sing. | factĭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | factĭtantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| factitatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| factĭtāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | factitatus, –a, –um esse |
| Plurale: | factitati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| factitatum esse |
| GERUNDIVO |
| factĭtandus, –a, –um |
| SUPINO |
| factitatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:FACTITOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
