Declinatore / Coniugatore Latino
| PRESENTE |
| I sing. | ēsŭrĭo |
| II sing. | ēsŭris |
| III sing. | ēsŭrit |
| I plur. | ēsŭrīmus |
| II plur. | ēsŭrītis |
| III plur. | ēsŭrĭunt |
| IMPERFETTO |
| I sing. | ēsŭriēbam |
| II sing. | ēsŭriēbas |
| III sing. | ēsŭriēbat |
| I plur. | ēsŭriebāmus |
| II plur. | ēsŭriebātis |
| III plur. | ēsŭriēbant |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | ēsŭrĭam |
| II sing. | ēsŭrĭes |
| III sing. | ēsŭrĭet |
| I plur. | ēsŭriēmus |
| II plur. | ēsŭriētis |
| III plur. | ēsŭrĭent |
| PERFETTO |
| I sing. | esurii o esurivi |
| II sing. | esuriisti o esurivisti |
| III sing. | esuriit o esurivit |
| I plur. | esuriĭmus o esurivĭmus |
| II plur. | esuriistis o esurivistis |
| III plur. | esuriērunt o esurivērunt, ēre |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | esuriĕram o esurivĕram |
| II sing. | esuriĕras o esurivĕras |
| III sing. | esuriĕrat o esurivĕrat |
| I plur. | esurierāmus o esuriverāmus |
| II plur. | esurierātis o esuriverātis |
| III plur. | esuriĕrant o esurivĕrant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | esuriĕro o esurivĕro |
| II sing. | esuriĕris o esurivĕris |
| III sing. | esuriĕrit o esurivĕrit |
| I plur. | esurierĭmus o esuriverĭmus |
| II plur. | esurierĭtis o esuriverĭtis |
| III plur. | esuriĕrint o esurivĕrint |
| PRESENTE |
| I sing. | ēsŭrĭam |
| II sing. | ēsŭrĭas |
| III sing. | ēsŭrĭat |
| I plur. | ēsŭriāmus |
| II plur. | ēsŭriātis |
| III plur. | ēsŭrĭant |
| IMPERFETTO |
| I sing. | ēsŭrīrem |
| II sing. | ēsŭrīres |
| III sing. | ēsŭrīret |
| I plur. | ēsŭrirēmus |
| II plur. | ēsŭrirētis |
| III plur. | ēsŭrīrent |
| PERFETTO |
| I sing. | esuriĕrim o esurivĕrim |
| II sing. | esuriĕris o esurivĕris |
| III sing. | esuriĕrit o esurivĕrit |
| I plur. | esurierĭmus o esuriverĭmus |
| II plur. | esurierĭtis o esuriverĭtis |
| III plur. | esuriĕrint o esurivĕrint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | esuriissem o esurivissem |
| II sing. | esuriisses o esurivisses |
| III sing. | esuriisset o esurivisset |
| I plur. | esuriissēmus o esurivissēmus |
| II plur. | esuriissētis o esurivissētis |
| III plur. | esuriissent o esurivissent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | ēsŭri |
| II plur. | ēsŭrīte |
| FUTURO |
| II sing. | ēsŭrīto |
| III sing. | ēsŭrīto |
| II plur. | ēsŭritōte |
| III plur. | ēsŭriunto |
 |
| PARTICIPIO |
| PRESENTE |
| ēsŭriens, –ientis |
| FUTURO |
| ēsŭritūrūs |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| ēsŭrīre |
| PERFETTO |
| esuriisse o esurivisse |
| FUTURO |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIO |
| Genitivo: | ēsŭriendi |
| Dativo: | ēsŭriendo |
| Accusativo: | ad ēsŭriendum |
| Ablativo: | ēsŭriendo |
| SUPINO |
| – |
Vedi la forma passiva di questo lemma
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ESURIO200}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
