Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


error - Diatesi passiva

(erro, erras, erravi, erratum, errāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. error
 II sing. errāris, errāre
 III sing. errātur
 I plur. errāmur
 II plur. erramĭni
 III plur. errantur
IMPERFETTO
 I sing. errābar
 II sing. errabāris, errabāre
 III sing. errabātur
 I plur. errabāmur
 II plur. errabamĭni
 III plur. errabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. errābor
 II sing. errabĕris, errabĕre
 III sing. errabĭtur
 I plur. errabĭmur
 II plur. errabimĭni
 III plur. errabuntur
PERFETTO
 I sing. erratus, –a, –um sum
 II sing. erratus, –a, –um es
 III sing. erratus, –a, –um est
 I plur. errati, –ae, –a sumus
 II plur. errati, –ae, –a estis
 III plur. errati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. erratus, –a, –um eram
 II sing. erratus, –a, –um eras
 III sing. erratus, –a, –um erat
 I plur. errati, –ae, –a eramus
 II plur. errati, –ae, –a eratis
 III plur. errati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. erratus, –a, –um ero
 II sing. erratus, –a, –um eris
 III sing. erratus, –a, –um erit
 I plur. errati, –ae, –a erimus
 II plur. errati, –ae, –a eritis
 III plur. errati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. errer
 II sing. errēris, errēre
 III sing. errētur
 I plur. errēmur
 II plur. erremĭni
 III plur. errentur
IMPERFETTO
 I sing. errārer
 II sing. errarēris, errarēre
 III sing. errarētur
 I plur. errarēmur
 II plur. erraremĭni
 III plur. errarentur
PERFETTO
 I sing. erratus, –a, –um sim
 II sing. erratus, –a, –um sis
 III sing. erratus, –a, –um sit
 I plur. errati, –ae, –a simus
 II plur. errati, –ae, –a sitis
 III plur. errati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. erratus, –a, –um essem
 II sing. erratus, –a, –um esses
 III sing. erratus, –a, –um esset
 I plur. errati, –ae, –a essemus
 II plur. errati, –ae, –a essetis
 III plur. errati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. errāre
 II plur. erramĭni
FUTURO
 II sing. errātor
 III sing. errātor
 II plur. –
 III plur. errantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 erratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 errāri
PERFETTO
 Singolare: erratus, –a, –um esse
 Plurale: errati, –ae, –a esse
FUTURO
 erratum esse
GERUNDIVO
 errandus, –a, –um
SUPINO
 erratu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  errŏr ērŭbescendus  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ERROR200}} ---CACHE---