Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA DEPONENTE: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | ēnītor |
II sing. | ēnītĕris, ēnītĕre |
III sing. | ēnītĭtur |
I plur. | ēnītĭmur |
II plur. | ēnītimĭni |
III plur. | ēnītuntur |
IMPERFETTO |
I sing. | ēnītēbar |
II sing. | ēnītebāris, ēnītebāre |
III sing. | ēnītebātur |
I plur. | ēnītebāmur |
II plur. | ēnītebamĭni |
III plur. | ēnītebantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | ēnītar |
II sing. | ēnītēris, ēnītēre |
III sing. | ēnītētur |
I plur. | ēnītēmur |
II plur. | ēnītemĭni |
III plur. | ēnītentur |
PERFETTO |
I sing. | enisus o enixus, –a, –um sum |
II sing. | enisus o enixus, –a, –um es |
III sing. | enisus o enixus, –a, –um est |
I plur. | enisi o enixi, –ae, –a sumus |
II plur. | enisi o enixi, –ae, –a estis |
III plur. | enisi o enixi, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | enisus o enixus, –a, –um eram |
II sing. | enisus o enixus, –a, –um eras |
III sing. | enisus o enixus, –a, –um erat |
I plur. | enisi o enixi, –ae, –a eramus |
II plur. | enisi o enixi, –ae, –a eratis |
III plur. | enisi o enixi, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | enisus o enixus, –a, –um ero |
II sing. | enisus o enixus, –a, –um eris |
III sing. | enisus o enixus, –a, –um erit |
I plur. | enisi o enixi, –ae, –a erimus |
II plur. | enisi o enixi, –ae, –a eritis |
III plur. | enisi o enixi, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | ēnītar |
II sing. | ēnītāris, ēnītāre |
III sing. | ēnītātur |
I plur. | ēnītāmur |
II plur. | ēnītamĭni |
III plur. | ēnītantur |
IMPERFETTO |
I sing. | ēnītĕrer |
II sing. | ēnīterēris, ēnīterēre |
III sing. | ēnīterētur |
I plur. | ēnīterēmur |
II plur. | ēnīteremĭni |
III plur. | ēnīterentur |
PERFETTO |
I sing. | enisus o enixus, –a, –um sim |
II sing. | enisus o enixus, –a, –um sis |
III sing. | enisus o enixus, –a, –um sit |
I plur. | enisi o enixi, –ae, –a simus |
II plur. | enisi o enixi, –ae, –a sitis |
III plur. | enisi o enixi, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | enisus o enixus, –a, –um essem |
II sing. | enisus o enixus, –a, –um esses |
III sing. | enisus o enixus, –a, –um esset |
I plur. | enisi o enixi, –ae, –a essemus |
II plur. | enisi o enixi, –ae, –a essetis |
III plur. | enisi o enixi, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | ēnītĕre |
II plur. | ēnītĭmini |
FUTURO |
II sing. | ēnītĭtor |
III sing. | ēnītĭtor |
II plur. | – |
III plur. | ēnītuntor |
INFINITO |
PRESENTE |
ēnīti |
PERFETTO |
Singolare: | enisus o enixus, –a, –um esse |
Plurale: | enisi o enixi, –ae, –a esse |
FUTURO |
Singolare: | enisūrūm o enixūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | enisūros o enixūros, –as, –a esse |
PARTICIPIO |
PRESENTE |
ēnītens, –entis |
FUTURO |
enisūrūs o enixūrūs, –a, –ūm |
SUPINO |
Attivo: | enisum o enixum |
Passivo: | enisu o enisu |
GERUNDIO |
Genitivo: | ēnītendi |
Dativo: | ēnītendo |
Accusativo: | ēnītendum |
Ablativo: | ēnītendo |
|
GERUNDIVO |
ēnītendus, –a, –um |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ENITOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|