Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


ēmancupo - Diatesi attiva

(ēmancupo, ēmancupas, emancupavi, emancupatum, ēmancupāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. ēmancupo
 II sing. ēmancupas
 III sing. ēmancupat
 I plur. ēmancupāmus
 II plur. ēmancupātis
 III plur. ēmancupant
IMPERFETTO
 I sing. ēmancupābam
 II sing. ēmancupābas
 III sing. ēmancupābat
 I plur. ēmancupabāmus
 II plur. ēmancupabātis
 III plur. ēmancupābant
FUTURO SEMPLICE
 I sing. ēmancupābo
 II sing. ēmancupābis
 III sing. ēmancupābit
 I plur. ēmancupabĭmus
 II plur. ēmancupabĭtis
 III plur. ēmancupābunt
PERFETTO
 I sing. emancupavi
 II sing. emancupavisti
 III sing. emancupavit
 I plur. emancupavĭmus
 II plur. emancupavistis
 III plur. emancupavērunt, emancupavēre
PIUCHEPERFETTO
 I sing. emancupavĕram
 II sing. emancupavĕras
 III sing. emancupavĕrat
 I plur. emancupaverāmus
 II plur. emancupaverātis
 III plur. emancupavĕrant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. emancupavĕro
 II sing. emancupavĕris
 III sing. emancupavĕrit
 I plur. emancupaverĭmus
 II plur. emancupaverĭtis
 III plur. emancupavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. ēmancupem
 II sing. ēmancupes
 III sing. ēmancupet
 I plur. ēmancupēmus
 II plur. ēmancupētis
 III plur. ēmancupent
IMPERFETTO
 I sing. ēmancupārem
 II sing. ēmancupāres
 III sing. ēmancupāret
 I plur. ēmancuparēmus
 II plur. ēmancuparētis
 III plur. ēmancupārent
PERFETTO
 I sing. emancupavĕrim
 II sing. emancupavĕris
 III sing. emancupavĕrit
 I plur. emancupaverĭmus
 II plur. emancupaverĭtis
 III plur. emancupavĕrint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. emancupavissem
 II sing. emancupavisses
 III sing. emancupavisset
 I plur. emancupavissēmus
 II plur. emancupavissētis
 III plur. emancupavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. ēmancupa
 II plur. ēmancupāte
FUTURO
 II sing. ēmancupāto
 III sing. ēmancupāto
 II plur. ēmancupatōte
 III plur. ēmancupanto
PARTICIPIO
PRESENTE
 ēmancupans, –antis
FUTURO
 emancupatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
 ēmancupāre
PERFETTO
 emancupavisse
FUTURO
 Singolare: emancupatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: emancupatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
 Genitivo: ēmancupandi
 Dativo: ēmancupando
 Accusativo: ad ēmancupandum
 Ablativo: ēmancupando
SUPINO
 emancupatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

<<  emancupatus ēmancupor  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EMANCUPO100}} ---CACHE---