Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


ēblandĭor - Diatesi attiva

(ēblandĭor, ēblandīris, eblanditus sum, ēblandīri)

verbo transitivo deponente IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. ēblandĭor
 II sing. ēblandīris, ēblandīre
 III sing. ēblandītur
 I plur. ēblandīmur
 II plur. ēblandimĭni
 III plur. ēblandiuntur
IMPERFETTO
 I sing. ēblandiēbar
 II sing. ēblandiebāris, ēblandiebāre
 III sing. ēblandiebātur
 I plur. ēblandiebāmur
 II plur. ēblandiebamĭni
 III plur. ēblandiebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. ēblandĭar
 II sing. ēblandiēris, ēblandiēre
 III sing. ēblandiētur
 I plur. ēblandiēmur
 II plur. ēblandiemĭni
 III plur. ēblandientur
PERFETTO
 I sing. eblanditus, –a, –um sum
 II sing. eblanditus, –a, –um es
 III sing. eblanditus, –a, –um est
 I plur. eblanditi, –ae, –a sumus
 II plur. eblanditi, –ae, –a estis
 III plur. eblanditi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. eblanditus, –a, –um eram
 II sing. eblanditus, –a, –um eras
 III sing. eblanditus, –a, –um erat
 I plur. eblanditi, –ae, –a eramus
 II plur. eblanditi, –ae, –a eratis
 III plur. eblanditi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. eblanditus, –a, –um ero
 II sing. eblanditus, –a, –um eris
 III sing. eblanditus, –a, –um erit
 I plur. eblanditi, –ae, –a erimus
 II plur. eblanditi, –ae, –a eritis
 III plur. eblanditi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. ēblandĭar
 II sing. ēblandiāris, ēblandiāre
 III sing. ēblandiātur
 I plur. ēblandiāmur
 II plur. ēblandiamĭni
 III plur. ēblandiantur
IMPERFETTO
 I sing. ēblandīrer
 II sing. ēblandirēris, ēblandirēre
 III sing. ēblandirētur
 I plur. ēblandirēmur
 II plur. ēblandirēmini
 III plur. ēblandirentur
PERFETTO
 I sing. eblanditus, –a, –um sim
 II sing. eblanditus, –a, –um sis
 III sing. eblanditus, –a, –um sit
 I plur. eblanditi, –ae, –a simus
 II plur. eblanditi, –ae, –a sitis
 III plur. eblanditi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. eblanditus, –a, –um essem
 II sing. eblanditus, –a, –um esses
 III sing. eblanditus, –a, –um esset
 I plur. eblanditi, –ae, –a essemus
 II plur. eblanditi, –ae, –a essetis
 III plur. eblanditi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. ēblandīre
 II plur. ēblandimĭni
FUTURO
 II sing. ēblandītor
 III sing. ēblandītor
 II plur. –
 III plur. ēblandiuntor
INFINITO
PRESENTE
 ēblandīri
PERFETTO
 Singolare: eblanditus, –a, –um esse
 Plurale: eblanditi, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: eblanditūrūm, –am, –ūm
 Plurale: eblanditūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
 ēblandiens, –ientis
FUTURO
 eblanditūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: eblanditum
 Passivo: eblanditu
GERUNDIO
 Genitivo: ēblandiendi
 Dativo: ēblandiendo
 Accusativo: ad ēblandiendum
 Ablativo: ēblandiendo
 
GERUNDIVO
 ēblandiendus, –a, –um


<<  ēblandiens eblanditūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EBLANDIOR100}} ---CACHE---