Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | dissĭmŭlor |
II sing. | dissĭmŭlāris, dissĭmŭlāre |
III sing. | dissĭmŭlātur |
I plur. | dissĭmŭlāmur |
II plur. | dissĭmŭlamĭni |
III plur. | dissĭmŭlantur |
IMPERFETTO |
I sing. | dissĭmŭlābar |
II sing. | dissĭmŭlabāris, dissĭmŭlabāre |
III sing. | dissĭmŭlabātur |
I plur. | dissĭmŭlabāmur |
II plur. | dissĭmŭlabamĭni |
III plur. | dissĭmŭlabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | dissĭmŭlābor |
II sing. | dissĭmŭlabĕris, dissĭmŭlabĕre |
III sing. | dissĭmŭlabĭtur |
I plur. | dissĭmŭlabĭmur |
II plur. | dissĭmŭlabimĭni |
III plur. | dissĭmŭlabuntur |
PERFETTO |
I sing. | dissimulatus, –a, –um sum |
II sing. | dissimulatus, –a, –um es |
III sing. | dissimulatus, –a, –um est |
I plur. | dissimulati, –ae, –a sumus |
II plur. | dissimulati, –ae, –a estis |
III plur. | dissimulati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | dissimulatus, –a, –um eram |
II sing. | dissimulatus, –a, –um eras |
III sing. | dissimulatus, –a, –um erat |
I plur. | dissimulati, –ae, –a eramus |
II plur. | dissimulati, –ae, –a eratis |
III plur. | dissimulati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | dissimulatus, –a, –um ero |
II sing. | dissimulatus, –a, –um eris |
III sing. | dissimulatus, –a, –um erit |
I plur. | dissimulati, –ae, –a erimus |
II plur. | dissimulati, –ae, –a eritis |
III plur. | dissimulati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | dissĭmŭler |
II sing. | dissĭmŭlēris, dissĭmŭlēre |
III sing. | dissĭmŭlētur |
I plur. | dissĭmŭlēmur |
II plur. | dissĭmŭlemĭni |
III plur. | dissĭmŭlentur |
IMPERFETTO |
I sing. | dissĭmŭlārer |
II sing. | dissĭmŭlarēris, dissĭmŭlarēre |
III sing. | dissĭmŭlarētur |
I plur. | dissĭmŭlarēmur |
II plur. | dissĭmŭlaremĭni |
III plur. | dissĭmŭlarentur |
PERFETTO |
I sing. | dissimulatus, –a, –um sim |
II sing. | dissimulatus, –a, –um sis |
III sing. | dissimulatus, –a, –um sit |
I plur. | dissimulati, –ae, –a simus |
II plur. | dissimulati, –ae, –a sitis |
III plur. | dissimulati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | dissimulatus, –a, –um essem |
II sing. | dissimulatus, –a, –um esses |
III sing. | dissimulatus, –a, –um esset |
I plur. | dissimulati, –ae, –a essemus |
II plur. | dissimulati, –ae, –a essetis |
III plur. | dissimulati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | dissĭmŭlāre |
II plur. | dissĭmŭlamĭni |
FUTURO |
II sing. | dissĭmŭlātor |
III sing. | dissĭmŭlātor |
II plur. | – |
III plur. | dissĭmŭlantor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
dissimulatus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
dissĭmŭlāri |
PERFETTO |
Singolare: | dissimulatus, –a, –um esse |
Plurale: | dissimulati, –ae, –a esse |
FUTURO |
dissimulatum esse |
GERUNDIVO |
dissĭmŭlandus, –a, –um |
SUPINO |
dissimulatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISSIMULOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|