Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dissicor - Diatesi passiva

(dissico, dissicas, dissicui, dissictum, dissicāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dissicor
 II sing. dissicāris, dissicāre
 III sing. dissicātur
 I plur. dissicāmur
 II plur. dissicamĭni
 III plur. dissicantur
IMPERFETTO
 I sing. dissicābar
 II sing. dissicabāris, dissicabāre
 III sing. dissicabātur
 I plur. dissicabāmur
 II plur. dissicabamĭni
 III plur. dissicabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dissicābor
 II sing. dissicabĕris, dissicabĕre
 III sing. dissicabĭtur
 I plur. dissicabĭmur
 II plur. dissicabimĭni
 III plur. dissicabuntur
PERFETTO
 I sing. dissictus, –a, –um sum
 II sing. dissictus, –a, –um es
 III sing. dissictus, –a, –um est
 I plur. dissicti, –ae, –a sumus
 II plur. dissicti, –ae, –a estis
 III plur. dissicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dissictus, –a, –um eram
 II sing. dissictus, –a, –um eras
 III sing. dissictus, –a, –um erat
 I plur. dissicti, –ae, –a eramus
 II plur. dissicti, –ae, –a eratis
 III plur. dissicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. dissictus, –a, –um ero
 II sing. dissictus, –a, –um eris
 III sing. dissictus, –a, –um erit
 I plur. dissicti, –ae, –a erimus
 II plur. dissicti, –ae, –a eritis
 III plur. dissicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dissicer
 II sing. dissicēris, dissicēre
 III sing. dissicētur
 I plur. dissicēmur
 II plur. dissicemĭni
 III plur. dissicentur
IMPERFETTO
 I sing. dissicārer
 II sing. dissicarēris, dissicarēre
 III sing. dissicarētur
 I plur. dissicarēmur
 II plur. dissicaremĭni
 III plur. dissicarentur
PERFETTO
 I sing. dissictus, –a, –um sim
 II sing. dissictus, –a, –um sis
 III sing. dissictus, –a, –um sit
 I plur. dissicti, –ae, –a simus
 II plur. dissicti, –ae, –a sitis
 III plur. dissicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. dissictus, –a, –um essem
 II sing. dissictus, –a, –um esses
 III sing. dissictus, –a, –um esset
 I plur. dissicti, –ae, –a essemus
 II plur. dissicti, –ae, –a essetis
 III plur. dissicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dissicāre
 II plur. dissicamĭni
FUTURO
 II sing. dissicātor
 III sing. dissicātor
 II plur. –
 III plur. dissicantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 dissictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dissicāri
PERFETTO
 Singolare: dissictus, –a, –um esse
 Plurale: dissicti, –ae, –a esse
FUTURO
 dissictum esse
GERUNDIVO
 dissicandus, –a, –um
SUPINO
 dissictu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dissico dissictūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DISSICOR100}} ---CACHE---