discŏquor - Diatesi passiva
(discŏquo, discŏquis, discoxi, discoctum, discŏquĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discŏquor
II sing.
discŏquĕris, discŏquĕre
III sing.
discŏquĭtur
I plur.
discŏquĭmur
II plur.
discŏquimĭni
III plur.
discŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
discŏquēbar
II sing.
discŏquebāris, discŏquebāre
III sing.
discŏquebātur
I plur.
discŏquebāmur
II plur.
discŏquebamĭni
III plur.
discŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discŏquar
II sing.
discŏquēris, discŏquēre
III sing.
discŏquētur
I plur.
discŏquēmur
II plur.
discŏquemĭni
III plur.
discŏquentur
PERFETTO
I sing.
discoctus, –a, –um sum
II sing.
discoctus, –a, –um es
III sing.
discoctus, –a, –um est
I plur.
discocti, –ae, –a sumus
II plur.
discocti, –ae, –a estis
III plur.
discocti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discoctus, –a, –um eram
II sing.
discoctus, –a, –um eras
III sing.
discoctus, –a, –um erat
I plur.
discocti, –ae, –a eramus
II plur.
discocti, –ae, –a eratis
III plur.
discocti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discoctus, –a, –um ero
II sing.
discoctus, –a, –um eris
III sing.
discoctus, –a, –um erit
I plur.
discocti, –ae, –a erimus
II plur.
discocti, –ae, –a eritis
III plur.
discocti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discŏquar
II sing.
discŏquāris, discŏquāre
III sing.
discŏquātur
I plur.
discŏquāmur
II plur.
discŏquamĭni
III plur.
discŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
discŏquĕrer
II sing.
discŏquerēris, discŏquerēre
III sing.
discŏquerētur
I plur.
discŏquerēmur
II plur.
discŏqueremĭni
III plur.
discŏquerentur
PERFETTO
I sing.
discoctus, –a, –um sim
II sing.
discoctus, –a, –um sis
III sing.
discoctus, –a, –um sit
I plur.
discocti, –ae, –a simus
II plur.
discocti, –ae, –a sitis
III plur.
discocti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discoctus, –a, –um essem
II sing.
discoctus, –a, –um esses
III sing.
discoctus, –a, –um esset
I plur.
discocti, –ae, –a essemus
II plur.
discocti, –ae, –a essetis
III plur.
discocti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discŏquĕre
II plur.
discŏquimĭni
FUTURO
II sing.
discŏquĭtor
III sing.
discŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
discŏquuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
discoctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discŏqui
PERFETTO
Singolare:
discoctus, –a, –um esse
Plurale:
discocti, –ae, –a esse
FUTURO
discoctum esse
GERUNDIVO
discŏquendus, –a, –um
SUPINO
discoctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
discŏquor v. tr. III coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android