Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | dēpugnor |
| II sing. | dēpugnāris, dēpugnāre |
| III sing. | dēpugnātur |
| I plur. | dēpugnāmur |
| II plur. | dēpugnamĭni |
| III plur. | dēpugnantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēpugnābar |
| II sing. | dēpugnabāris, dēpugnabāre |
| III sing. | dēpugnabātur |
| I plur. | dēpugnabāmur |
| II plur. | dēpugnabamĭni |
| III plur. | dēpugnabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | dēpugnābor |
| II sing. | dēpugnabĕris, dēpugnabĕre |
| III sing. | dēpugnabĭtur |
| I plur. | dēpugnabĭmur |
| II plur. | dēpugnabimĭni |
| III plur. | dēpugnabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | depugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | depugnatus, –a, –um es |
| III sing. | depugnatus, –a, –um est |
| I plur. | depugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | depugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | depugnati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | depugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | depugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | depugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | depugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | depugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | depugnati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | depugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | depugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | depugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | depugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | depugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | depugnati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | dēpugner |
| II sing. | dēpugnēris, dēpugnēre |
| III sing. | dēpugnētur |
| I plur. | dēpugnēmur |
| II plur. | dēpugnemĭni |
| III plur. | dēpugnentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēpugnārer |
| II sing. | dēpugnarēris, dēpugnarēre |
| III sing. | dēpugnarētur |
| I plur. | dēpugnarēmur |
| II plur. | dēpugnaremĭni |
| III plur. | dēpugnarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | depugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | depugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | depugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | depugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | depugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | depugnati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | depugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | depugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | depugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | depugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | depugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | depugnati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | dēpugnāre |
| II plur. | dēpugnamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | dēpugnātor |
| III sing. | dēpugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | dēpugnantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| depugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| dēpugnāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | depugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | depugnati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| depugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| dēpugnandus, –a, –um |
| SUPINO |
| depugnatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEPUGNOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
