Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | dēnormor |
| II sing. | dēnormāris, dēnormāre |
| III sing. | dēnormātur |
| I plur. | dēnormāmur |
| II plur. | dēnormamĭni |
| III plur. | dēnormantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēnormābar |
| II sing. | dēnormabāris, dēnormabāre |
| III sing. | dēnormabātur |
| I plur. | dēnormabāmur |
| II plur. | dēnormabamĭni |
| III plur. | dēnormabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | dēnormābor |
| II sing. | dēnormabĕris, dēnormabĕre |
| III sing. | dēnormabĭtur |
| I plur. | dēnormabĭmur |
| II plur. | dēnormabimĭni |
| III plur. | dēnormabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | denormatus, –a, –um sum |
| II sing. | denormatus, –a, –um es |
| III sing. | denormatus, –a, –um est |
| I plur. | denormati, –ae, –a sumus |
| II plur. | denormati, –ae, –a estis |
| III plur. | denormati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | denormatus, –a, –um eram |
| II sing. | denormatus, –a, –um eras |
| III sing. | denormatus, –a, –um erat |
| I plur. | denormati, –ae, –a eramus |
| II plur. | denormati, –ae, –a eratis |
| III plur. | denormati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | denormatus, –a, –um ero |
| II sing. | denormatus, –a, –um eris |
| III sing. | denormatus, –a, –um erit |
| I plur. | denormati, –ae, –a erimus |
| II plur. | denormati, –ae, –a eritis |
| III plur. | denormati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | dēnormer |
| II sing. | dēnormēris, dēnormēre |
| III sing. | dēnormētur |
| I plur. | dēnormēmur |
| II plur. | dēnormemĭni |
| III plur. | dēnormentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēnormārer |
| II sing. | dēnormarēris, dēnormarēre |
| III sing. | dēnormarētur |
| I plur. | dēnormarēmur |
| II plur. | dēnormaremĭni |
| III plur. | dēnormarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | denormatus, –a, –um sim |
| II sing. | denormatus, –a, –um sis |
| III sing. | denormatus, –a, –um sit |
| I plur. | denormati, –ae, –a simus |
| II plur. | denormati, –ae, –a sitis |
| III plur. | denormati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | denormatus, –a, –um essem |
| II sing. | denormatus, –a, –um esses |
| III sing. | denormatus, –a, –um esset |
| I plur. | denormati, –ae, –a essemus |
| II plur. | denormati, –ae, –a essetis |
| III plur. | denormati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | dēnormāre |
| II plur. | dēnormamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | dēnormātor |
| III sing. | dēnormātor |
| II plur. | – |
| III plur. | dēnormantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| denormatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| dēnormāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | denormatus, –a, –um esse |
| Plurale: | denormati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| denormatum esse |
| GERUNDIVO |
| dēnormandus, –a, –um |
| SUPINO |
| denormatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DENORMOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
