dēmŏror - Diatesi attiva
(dēmŏror, dēmŏrāris, demoratus sum, dēmŏrāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēmŏror
II sing.
dēmŏrāris, dēmŏrāre
III sing.
dēmŏrātur
I plur.
dēmŏrāmur
II plur.
dēmŏramĭni
III plur.
dēmŏrantur
IMPERFETTO
I sing.
dēmŏrābar
II sing.
dēmŏrabāris, dēmŏrabāre
III sing.
dēmŏrabātur
I plur.
dēmŏrabāmur
II plur.
dēmŏrabamĭni
III plur.
dēmŏrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēmŏrābor
II sing.
dēmŏrabĕris, dēmŏrabĕre
III sing.
dēmŏrabĭtur
I plur.
dēmŏrabĭmur
II plur.
dēmŏrabimĭni
III plur.
dēmŏrabuntur
PERFETTO
I sing.
demoratus, –a, –um sum
II sing.
demoratus, –a, –um es
III sing.
demoratus, –a, –um est
I plur.
demorati, –ae, –a sumus
II plur.
demorati, –ae, –a estis
III plur.
demorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demoratus, –a, –um eram
II sing.
demoratus, –a, –um eras
III sing.
demoratus, –a, –um erat
I plur.
demorati, –ae, –a eramus
II plur.
demorati, –ae, –a eratis
III plur.
demorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
demoratus, –a, –um ero
II sing.
demoratus, –a, –um eris
III sing.
demoratus, –a, –um erit
I plur.
demorati, –ae, –a erimus
II plur.
demorati, –ae, –a eritis
III plur.
demorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēmŏrer
II sing.
dēmŏrēris, dēmŏrēre
III sing.
dēmŏrētur
I plur.
dēmŏrēmur
II plur.
dēmŏremĭni
III plur.
dēmŏrentur
IMPERFETTO
I sing.
dēmŏrārer
II sing.
dēmŏrarēris, dēmŏrarēre
III sing.
dēmŏrarētur
I plur.
dēmŏrarēmur
II plur.
dēmŏraremĭni
III plur.
dēmŏrarentur
PERFETTO
I sing.
demoratus, –a, –um sim
II sing.
demoratus, –a, –um sis
III sing.
demoratus, –a, –um sit
I plur.
demorati, –ae, –a simus
II plur.
demorati, –ae, –a sitis
III plur.
demorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demoratus, –a, –um essem
II sing.
demoratus, –a, –um esses
III sing.
demoratus, –a, –um esset
I plur.
demorati, –ae, –a essemus
II plur.
demorati, –ae, –a essetis
III plur.
demorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēmŏrāre
II plur.
dēmŏramĭni
FUTURO
II sing.
dēmŏrātor
III sing.
dēmŏrātor
II plur.
–
III plur.
dēmŏrantor
INFINITO
PRESENTE
dēmŏrāri
PERFETTO
Singolare:
demoratus, –a, –um esse
Plurale:
demorati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
demoratūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
demoratūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
dēmŏrans, –antis
FUTURO
demoratūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
demoratum
Passivo:
demoratu
GERUNDIO
Genitivo:
dēmŏrandi
Dativo:
dēmŏrando
Accusativo:
dēmŏrandum
Ablativo:
dēmŏrando
GERUNDIVO
dēmŏrandus, –a, –um
dēmŏror v. tr. e intr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android