Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | dēiuror |
| II sing. | dēiurāris, dēiurāre |
| III sing. | dēiurātur |
| I plur. | dēiurāmur |
| II plur. | dēiuramĭni |
| III plur. | dēiurantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēiurābar |
| II sing. | dēiurabāris, dēiurabāre |
| III sing. | dēiurabātur |
| I plur. | dēiurabāmur |
| II plur. | dēiurabamĭni |
| III plur. | dēiurabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | dēiurābor |
| II sing. | dēiurabĕris, dēiurabĕre |
| III sing. | dēiurabĭtur |
| I plur. | dēiurabĭmur |
| II plur. | dēiurabimĭni |
| III plur. | dēiurabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | deiuratus, –a, –um sum |
| II sing. | deiuratus, –a, –um es |
| III sing. | deiuratus, –a, –um est |
| I plur. | deiurati, –ae, –a sumus |
| II plur. | deiurati, –ae, –a estis |
| III plur. | deiurati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | deiuratus, –a, –um eram |
| II sing. | deiuratus, –a, –um eras |
| III sing. | deiuratus, –a, –um erat |
| I plur. | deiurati, –ae, –a eramus |
| II plur. | deiurati, –ae, –a eratis |
| III plur. | deiurati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | deiuratus, –a, –um ero |
| II sing. | deiuratus, –a, –um eris |
| III sing. | deiuratus, –a, –um erit |
| I plur. | deiurati, –ae, –a erimus |
| II plur. | deiurati, –ae, –a eritis |
| III plur. | deiurati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | dēiurer |
| II sing. | dēiurēris, dēiurēre |
| III sing. | dēiurētur |
| I plur. | dēiurēmur |
| II plur. | dēiuremĭni |
| III plur. | dēiurentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | dēiurārer |
| II sing. | dēiurarēris, dēiurarēre |
| III sing. | dēiurarētur |
| I plur. | dēiurarēmur |
| II plur. | dēiuraremĭni |
| III plur. | dēiurarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | deiuratus, –a, –um sim |
| II sing. | deiuratus, –a, –um sis |
| III sing. | deiuratus, –a, –um sit |
| I plur. | deiurati, –ae, –a simus |
| II plur. | deiurati, –ae, –a sitis |
| III plur. | deiurati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | deiuratus, –a, –um essem |
| II sing. | deiuratus, –a, –um esses |
| III sing. | deiuratus, –a, –um esset |
| I plur. | deiurati, –ae, –a essemus |
| II plur. | deiurati, –ae, –a essetis |
| III plur. | deiurati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | dēiurāre |
| II plur. | dēiuramĭni |
| FUTURO |
| II sing. | dēiurātor |
| III sing. | dēiurātor |
| II plur. | – |
| III plur. | dēiurantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| deiuratus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| dēiurāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | deiuratus, –a, –um esse |
| Plurale: | deiurati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| deiuratum esse |
| GERUNDIVO |
| dēiurandus, –a, –um |
| SUPINO |
| deiuratu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEIUROR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
