Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA DEPONENTE: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | dĕhortor |
II sing. | dĕhortāris, dĕhortāre |
III sing. | dĕhortātur |
I plur. | dĕhortāmur |
II plur. | dĕhortamĭni |
III plur. | dĕhortantur |
IMPERFETTO |
I sing. | dĕhortābar |
II sing. | dĕhortabāris, dĕhortabāre |
III sing. | dĕhortabātur |
I plur. | dĕhortabāmur |
II plur. | dĕhortabamĭni |
III plur. | dĕhortabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | dĕhortābor |
II sing. | dĕhortabĕris, dĕhortabĕre |
III sing. | dĕhortabĭtur |
I plur. | dĕhortabĭmur |
II plur. | dĕhortabimĭni |
III plur. | dĕhortabuntur |
PERFETTO |
I sing. | dehortatus, –a, –um sum |
II sing. | dehortatus, –a, –um es |
III sing. | dehortatus, –a, –um est |
I plur. | dehortati, –ae, –a sumus |
II plur. | dehortati, –ae, –a estis |
III plur. | dehortati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | dehortatus, –a, –um eram |
II sing. | dehortatus, –a, –um eras |
III sing. | dehortatus, –a, –um erat |
I plur. | dehortati, –ae, –a eramus |
II plur. | dehortati, –ae, –a eratis |
III plur. | dehortati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | dehortatus, –a, –um ero |
II sing. | dehortatus, –a, –um eris |
III sing. | dehortatus, –a, –um erit |
I plur. | dehortati, –ae, –a erimus |
II plur. | dehortati, –ae, –a eritis |
III plur. | dehortati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | dĕhorter |
II sing. | dĕhortēris, dĕhortēre |
III sing. | dĕhortētur |
I plur. | dĕhortēmur |
II plur. | dĕhortemĭni |
III plur. | dĕhortentur |
IMPERFETTO |
I sing. | dĕhortārer |
II sing. | dĕhortarēris, dĕhortarēre |
III sing. | dĕhortarētur |
I plur. | dĕhortarēmur |
II plur. | dĕhortaremĭni |
III plur. | dĕhortarentur |
PERFETTO |
I sing. | dehortatus, –a, –um sim |
II sing. | dehortatus, –a, –um sis |
III sing. | dehortatus, –a, –um sit |
I plur. | dehortati, –ae, –a simus |
II plur. | dehortati, –ae, –a sitis |
III plur. | dehortati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | dehortatus, –a, –um essem |
II sing. | dehortatus, –a, –um esses |
III sing. | dehortatus, –a, –um esset |
I plur. | dehortati, –ae, –a essemus |
II plur. | dehortati, –ae, –a essetis |
III plur. | dehortati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | dĕhortāre |
II plur. | dĕhortamĭni |
FUTURO |
II sing. | dĕhortātor |
III sing. | dĕhortātor |
II plur. | – |
III plur. | dĕhortantor |
INFINITO |
PRESENTE |
dĕhortāri |
PERFETTO |
Singolare: | dehortatus, –a, –um esse |
Plurale: | dehortati, –ae, –a esse |
FUTURO |
Singolare: | dehortatūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | dehortatūros, –as, –a esse |
PARTICIPIO |
PRESENTE |
dĕhortans, –antis |
FUTURO |
dehortatūrūs, –a, –ūm |
SUPINO |
Attivo: | dehortatum |
Passivo: | dehortatu |
GERUNDIO |
Genitivo: | dĕhortandi |
Dativo: | dĕhortando |
Accusativo: | dĕhortandum |
Ablativo: | dĕhortando |
|
GERUNDIVO |
dĕhortandus, –a, –um |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEHORTOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|