Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


dĕăcĭnor - Diatesi passiva

(dĕăcĭno, dĕăcĭnas, deacinatum, dĕăcĭnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. dĕăcĭnor
 II sing. dĕăcĭnāris, dĕăcĭnāre
 III sing. dĕăcĭnātur
 I plur. dĕăcĭnāmur
 II plur. dĕăcĭnamĭni
 III plur. dĕăcĭnantur
IMPERFETTO
 I sing. dĕăcĭnābar
 II sing. dĕăcĭnabāris, dĕăcĭnabāre
 III sing. dĕăcĭnabātur
 I plur. dĕăcĭnabāmur
 II plur. dĕăcĭnabamĭni
 III plur. dĕăcĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. dĕăcĭnābor
 II sing. dĕăcĭnabĕris, dĕăcĭnabĕre
 III sing. dĕăcĭnabĭtur
 I plur. dĕăcĭnabĭmur
 II plur. dĕăcĭnabimĭni
 III plur. dĕăcĭnabuntur
PERFETTO
 I sing. deacinatus, –a, –um sum
 II sing. deacinatus, –a, –um es
 III sing. deacinatus, –a, –um est
 I plur. deacinati, –ae, –a sumus
 II plur. deacinati, –ae, –a estis
 III plur. deacinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. deacinatus, –a, –um eram
 II sing. deacinatus, –a, –um eras
 III sing. deacinatus, –a, –um erat
 I plur. deacinati, –ae, –a eramus
 II plur. deacinati, –ae, –a eratis
 III plur. deacinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. deacinatus, –a, –um ero
 II sing. deacinatus, –a, –um eris
 III sing. deacinatus, –a, –um erit
 I plur. deacinati, –ae, –a erimus
 II plur. deacinati, –ae, –a eritis
 III plur. deacinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. dĕăcĭner
 II sing. dĕăcĭnēris, dĕăcĭnēre
 III sing. dĕăcĭnētur
 I plur. dĕăcĭnēmur
 II plur. dĕăcĭnemĭni
 III plur. dĕăcĭnentur
IMPERFETTO
 I sing. dĕăcĭnārer
 II sing. dĕăcĭnarēris, dĕăcĭnarēre
 III sing. dĕăcĭnarētur
 I plur. dĕăcĭnarēmur
 II plur. dĕăcĭnaremĭni
 III plur. dĕăcĭnarentur
PERFETTO
 I sing. deacinatus, –a, –um sim
 II sing. deacinatus, –a, –um sis
 III sing. deacinatus, –a, –um sit
 I plur. deacinati, –ae, –a simus
 II plur. deacinati, –ae, –a sitis
 III plur. deacinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. deacinatus, –a, –um essem
 II sing. deacinatus, –a, –um esses
 III sing. deacinatus, –a, –um esset
 I plur. deacinati, –ae, –a essemus
 II plur. deacinati, –ae, –a essetis
 III plur. deacinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. dĕăcĭnāre
 II plur. dĕăcĭnamĭni
FUTURO
 II sing. dĕăcĭnātor
 III sing. dĕăcĭnātor
 II plur. –
 III plur. dĕăcĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
 deacinatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 dĕăcĭnāri
PERFETTO
 Singolare: deacinatus, –a, –um esse
 Plurale: deacinati, –ae, –a esse
FUTURO
 deacinatum esse
GERUNDIVO
 dĕăcĭnandus, –a, –um
SUPINO
 deacinatu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  dĕăcĭno dĕalbans  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:DEACINOR100}} ---CACHE---