Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


contestor - Diatesi attiva

(contestor, contestāris, contestatus sum, contestāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. contestor
 II sing. contestāris, contestāre
 III sing. contestātur
 I plur. contestāmur
 II plur. contestamĭni
 III plur. contestantur
IMPERFETTO
 I sing. contestābar
 II sing. contestabāris, contestabāre
 III sing. contestabātur
 I plur. contestabāmur
 II plur. contestabamĭni
 III plur. contestabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. contestābor
 II sing. contestabĕris, contestabĕre
 III sing. contestabĭtur
 I plur. contestabĭmur
 II plur. contestabimĭni
 III plur. contestabuntur
PERFETTO
 I sing. contestatus, –a, –um sum
 II sing. contestatus, –a, –um es
 III sing. contestatus, –a, –um est
 I plur. contestati, –ae, –a sumus
 II plur. contestati, –ae, –a estis
 III plur. contestati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. contestatus, –a, –um eram
 II sing. contestatus, –a, –um eras
 III sing. contestatus, –a, –um erat
 I plur. contestati, –ae, –a eramus
 II plur. contestati, –ae, –a eratis
 III plur. contestati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. contestatus, –a, –um ero
 II sing. contestatus, –a, –um eris
 III sing. contestatus, –a, –um erit
 I plur. contestati, –ae, –a erimus
 II plur. contestati, –ae, –a eritis
 III plur. contestati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. contester
 II sing. contestēris, contestēre
 III sing. contestētur
 I plur. contestēmur
 II plur. contestemĭni
 III plur. contestentur
IMPERFETTO
 I sing. contestārer
 II sing. contestarēris, contestarēre
 III sing. contestarētur
 I plur. contestarēmur
 II plur. contestaremĭni
 III plur. contestarentur
PERFETTO
 I sing. contestatus, –a, –um sim
 II sing. contestatus, –a, –um sis
 III sing. contestatus, –a, –um sit
 I plur. contestati, –ae, –a simus
 II plur. contestati, –ae, –a sitis
 III plur. contestati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. contestatus, –a, –um essem
 II sing. contestatus, –a, –um esses
 III sing. contestatus, –a, –um esset
 I plur. contestati, –ae, –a essemus
 II plur. contestati, –ae, –a essetis
 III plur. contestati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. contestāre
 II plur. contestamĭni
FUTURO
 II sing. contestātor
 III sing. contestātor
 II plur. –
 III plur. contestantor
INFINITO
PRESENTE
 contestāri
PERFETTO
 Singolare: contestatus, –a, –um esse
 Plurale: contestati, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: contestatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: contestatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 contestans, –antis
FUTURO
 contestatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: contestatum
 Passivo: contestatu
GERUNDIO
 Genitivo: contestandi
 Dativo: contestando
 Accusativo: contestandum
 Ablativo: contestando
 
GERUNDIVO
 contestandus, –a, –um


<<  contestātus contexens  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONTESTOR100}} ---CACHE---