Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


cōnor - Diatesi attiva

(cōnor, cōnāris, conatus sum, cōnāri)

verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. cōnor
 II sing. cōnāris, cōnāre
 III sing. cōnātur
 I plur. cōnāmur
 II plur. cōnamĭni
 III plur. cōnantur
IMPERFETTO
 I sing. cōnābar
 II sing. cōnabāris, cōnabāre
 III sing. cōnabātur
 I plur. cōnabāmur
 II plur. cōnabamĭni
 III plur. cōnabantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. cōnābor
 II sing. cōnabĕris, cōnabĕre
 III sing. cōnabĭtur
 I plur. cōnabĭmur
 II plur. cōnabimĭni
 III plur. cōnabuntur
PERFETTO
 I sing. conatus, –a, –um sum
 II sing. conatus, –a, –um es
 III sing. conatus, –a, –um est
 I plur. conati, –ae, –a sumus
 II plur. conati, –ae, –a estis
 III plur. conati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conatus, –a, –um eram
 II sing. conatus, –a, –um eras
 III sing. conatus, –a, –um erat
 I plur. conati, –ae, –a eramus
 II plur. conati, –ae, –a eratis
 III plur. conati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. conatus, –a, –um ero
 II sing. conatus, –a, –um eris
 III sing. conatus, –a, –um erit
 I plur. conati, –ae, –a erimus
 II plur. conati, –ae, –a eritis
 III plur. conati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. cōner
 II sing. cōnēris, cōnēre
 III sing. cōnētur
 I plur. cōnēmur
 II plur. cōnemĭni
 III plur. cōnentur
IMPERFETTO
 I sing. cōnārer
 II sing. cōnarēris, cōnarēre
 III sing. cōnarētur
 I plur. cōnarēmur
 II plur. cōnaremĭni
 III plur. cōnarentur
PERFETTO
 I sing. conatus, –a, –um sim
 II sing. conatus, –a, –um sis
 III sing. conatus, –a, –um sit
 I plur. conati, –ae, –a simus
 II plur. conati, –ae, –a sitis
 III plur. conati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. conatus, –a, –um essem
 II sing. conatus, –a, –um esses
 III sing. conatus, –a, –um esset
 I plur. conati, –ae, –a essemus
 II plur. conati, –ae, –a essetis
 III plur. conati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. cōnāre
 II plur. cōnamĭni
FUTURO
 II sing. cōnātor
 III sing. cōnātor
 II plur. –
 III plur. cōnantor
INFINITO
PRESENTE
 cōnāri
PERFETTO
 Singolare: conatus, –a, –um esse
 Plurale: conati, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: conatūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: conatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 cōnans, –antis
FUTURO
 conatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: conatum
 Passivo: conatu
GERUNDIO
 Genitivo: cōnandi
 Dativo: cōnando
 Accusativo: cōnandum
 Ablativo: cōnando
 
GERUNDIVO
 cōnandus, –a, –um


<<  cōnōpium conpactūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:CONOR100}} ---CACHE---