Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | concĭtor |
| II sing. | concĭtāris, concĭtāre |
| III sing. | concĭtātur |
| I plur. | concĭtāmur |
| II plur. | concĭtamĭni |
| III plur. | concĭtantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | concĭtābar |
| II sing. | concĭtabāris, concĭtabāre |
| III sing. | concĭtabātur |
| I plur. | concĭtabāmur |
| II plur. | concĭtabamĭni |
| III plur. | concĭtabantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | concĭtābor |
| II sing. | concĭtabĕris, concĭtabĕre |
| III sing. | concĭtabĭtur |
| I plur. | concĭtabĭmur |
| II plur. | concĭtabimĭni |
| III plur. | concĭtabuntur |
| PERFETTO |
| I sing. | concitatus, –a, –um sum |
| II sing. | concitatus, –a, –um es |
| III sing. | concitatus, –a, –um est |
| I plur. | concitati, –ae, –a sumus |
| II plur. | concitati, –ae, –a estis |
| III plur. | concitati, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | concitatus, –a, –um eram |
| II sing. | concitatus, –a, –um eras |
| III sing. | concitatus, –a, –um erat |
| I plur. | concitati, –ae, –a eramus |
| II plur. | concitati, –ae, –a eratis |
| III plur. | concitati, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | concitatus, –a, –um ero |
| II sing. | concitatus, –a, –um eris |
| III sing. | concitatus, –a, –um erit |
| I plur. | concitati, –ae, –a erimus |
| II plur. | concitati, –ae, –a eritis |
| III plur. | concitati, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | concĭter |
| II sing. | concĭtēris, concĭtēre |
| III sing. | concĭtētur |
| I plur. | concĭtēmur |
| II plur. | concĭtemĭni |
| III plur. | concĭtentur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | concĭtārer |
| II sing. | concĭtarēris, concĭtarēre |
| III sing. | concĭtarētur |
| I plur. | concĭtarēmur |
| II plur. | concĭtaremĭni |
| III plur. | concĭtarentur |
| PERFETTO |
| I sing. | concitatus, –a, –um sim |
| II sing. | concitatus, –a, –um sis |
| III sing. | concitatus, –a, –um sit |
| I plur. | concitati, –ae, –a simus |
| II plur. | concitati, –ae, –a sitis |
| III plur. | concitati, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | concitatus, –a, –um essem |
| II sing. | concitatus, –a, –um esses |
| III sing. | concitatus, –a, –um esset |
| I plur. | concitati, –ae, –a essemus |
| II plur. | concitati, –ae, –a essetis |
| III plur. | concitati, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | concĭtāre |
| II plur. | concĭtamĭni |
| FUTURO |
| II sing. | concĭtātor |
| III sing. | concĭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | concĭtantor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| concitatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| concĭtāri |
| PERFETTO |
| Singolare: | concitatus, –a, –um esse |
| Plurale: | concitati, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| concitatum esse |
| GERUNDIVO |
| concĭtandus, –a, –um |
| SUPINO |
| concitatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCITOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
