Declinatore / Coniugatore Latino
| FORMA PASSIVA: |
| INDICATIVO |
| PRESENTE |
| I sing. | concĭor |
| II sing. | concīris, concīre |
| III sing. | concītur |
| I plur. | concīmur |
| II plur. | concimĭni |
| III plur. | conciuntur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | conciēbar |
| II sing. | conciebāris, conciebāre |
| III sing. | conciebātur |
| I plur. | conciebāmur |
| II plur. | conciebamĭni |
| III plur. | conciebantur |
| FUTURO SEMPLICE |
| I sing. | concĭar |
| II sing. | conciēris, conciēre |
| III sing. | conciētur |
| I plur. | conciēmur |
| II plur. | conciemĭni |
| III plur. | concientur |
| PERFETTO |
| I sing. | concitus, –a, –um sum |
| II sing. | concitus, –a, –um es |
| III sing. | concitus, –a, –um est |
| I plur. | conciti, –ae, –a sumus |
| II plur. | conciti, –ae, –a estis |
| III plur. | conciti, –ae, –a sunt |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | concitus, –a, –um eram |
| II sing. | concitus, –a, –um eras |
| III sing. | concitus, –a, –um erat |
| I plur. | conciti, –ae, –a eramus |
| II plur. | conciti, –ae, –a eratis |
| III plur. | conciti, –ae, –a erant |
| FUTURO ANTERIORE |
| I sing. | concitus, –a, –um ero |
| II sing. | concitus, –a, –um eris |
| III sing. | concitus, –a, –um erit |
| I plur. | conciti, –ae, –a erimus |
| II plur. | conciti, –ae, –a eritis |
| III plur. | conciti, –ae, –a erunt |
| PRESENTE |
| I sing. | concĭar |
| II sing. | conciāris, conciāre |
| III sing. | conciātur |
| I plur. | conciāmur |
| II plur. | conciamĭni |
| III plur. | conciantur |
| IMPERFETTO |
| I sing. | concīrer |
| II sing. | concirēris, concivirēre |
| III sing. | concirētur |
| I plur. | concirēmur |
| II plur. | concirēmini |
| III plur. | concirentur |
| PERFETTO |
| I sing. | concitus, –a, –um sim |
| II sing. | concitus, –a, –um sis |
| III sing. | concitus, –a, –um sit |
| I plur. | conciti, –ae, –a simus |
| II plur. | conciti, –ae, –a sitis |
| III plur. | conciti, –ae, –a sint |
| PIUCHEPERFETTO |
| I sing. | concitus, –a, –um essem |
| II sing. | concitus, –a, –um esses |
| III sing. | concitus, –a, –um esset |
| I plur. | conciti, –ae, –a essemus |
| II plur. | conciti, –ae, –a essetis |
| III plur. | conciti, –ae, –a essent |
| IMPERATIVO |
| PRESENTE |
| II sing. | concīre |
| II plur. | concimĭni |
| FUTURO |
| II sing. | concītor |
| III sing. | concītor |
| II plur. | – |
| III plur. | conciuntor |
| PARTICIPIO |
| PERFETTO |
| concitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRESENTE |
| concīri |
| PERFETTO |
| Singolare: | concitus, –a, –um esse |
| Plurale: | conciti, –ae, –a esse |
| FUTURO |
| concitum esse |
| GERUNDIVO |
| conciendus, –a, –um |
| SUPINO |
| concitu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCIOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
