concĭor - Diatesi passiva
(concĭo, concis, concivi, concitum, concīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concĭor
II sing.
concīris, concīre
III sing.
concītur
I plur.
concīmur
II plur.
concimĭni
III plur.
conciuntur
IMPERFETTO
I sing.
conciēbar
II sing.
conciebāris, conciebāre
III sing.
conciebātur
I plur.
conciebāmur
II plur.
conciebamĭni
III plur.
conciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concĭar
II sing.
conciēris, conciēre
III sing.
conciētur
I plur.
conciēmur
II plur.
conciemĭni
III plur.
concientur
PERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um sum
II sing.
concitus, –a, –um es
III sing.
concitus, –a, –um est
I plur.
conciti, –ae, –a sumus
II plur.
conciti, –ae, –a estis
III plur.
conciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um eram
II sing.
concitus, –a, –um eras
III sing.
concitus, –a, –um erat
I plur.
conciti, –ae, –a eramus
II plur.
conciti, –ae, –a eratis
III plur.
conciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
concitus, –a, –um ero
II sing.
concitus, –a, –um eris
III sing.
concitus, –a, –um erit
I plur.
conciti, –ae, –a erimus
II plur.
conciti, –ae, –a eritis
III plur.
conciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concĭar
II sing.
conciāris, conciāre
III sing.
conciātur
I plur.
conciāmur
II plur.
conciamĭni
III plur.
conciantur
IMPERFETTO
I sing.
concīrer
II sing.
concirēris, concivirēre
III sing.
concirētur
I plur.
concirēmur
II plur.
concirēmini
III plur.
concirentur
PERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um sim
II sing.
concitus, –a, –um sis
III sing.
concitus, –a, –um sit
I plur.
conciti, –ae, –a simus
II plur.
conciti, –ae, –a sitis
III plur.
conciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concitus, –a, –um essem
II sing.
concitus, –a, –um esses
III sing.
concitus, –a, –um esset
I plur.
conciti, –ae, –a essemus
II plur.
conciti, –ae, –a essetis
III plur.
conciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concīre
II plur.
concimĭni
FUTURO
II sing.
concītor
III sing.
concītor
II plur.
–
III plur.
conciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
concitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concīri
PERFETTO
Singolare:
concitus, –a, –um esse
Plurale:
conciti, –ae, –a esse
FUTURO
concitum esse
GERUNDIVO
conciendus, –a, –um
SUPINO
concitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
concĭor v. tr. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android