Declinatore / Coniugatore Latino
FORMA PASSIVA: |
INDICATIVO |
PRESENTE |
I sing. | āverruncor |
II sing. | āverruncāris, āverruncāre |
III sing. | āverruncātur |
I plur. | āverruncāmur |
II plur. | āverruncamĭni |
III plur. | āverruncantur |
IMPERFETTO |
I sing. | āverruncābar |
II sing. | āverruncabāris, āverruncabāre |
III sing. | āverruncabātur |
I plur. | āverruncabāmur |
II plur. | āverruncabamĭni |
III plur. | āverruncabantur |
FUTURO SEMPLICE |
I sing. | āverruncābor |
II sing. | āverruncabĕris, āverruncabĕre |
III sing. | āverruncabĭtur |
I plur. | āverruncabĭmur |
II plur. | āverruncabimĭni |
III plur. | āverruncabuntur |
PERFETTO |
I sing. | averruncatus, –a, –um sum |
II sing. | averruncatus, –a, –um es |
III sing. | averruncatus, –a, –um est |
I plur. | averruncati, –ae, –a sumus |
II plur. | averruncati, –ae, –a estis |
III plur. | averruncati, –ae, –a sunt |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | averruncatus, –a, –um eram |
II sing. | averruncatus, –a, –um eras |
III sing. | averruncatus, –a, –um erat |
I plur. | averruncati, –ae, –a eramus |
II plur. | averruncati, –ae, –a eratis |
III plur. | averruncati, –ae, –a erant |
FUTURO ANTERIORE |
I sing. | averruncatus, –a, –um ero |
II sing. | averruncatus, –a, –um eris |
III sing. | averruncatus, –a, –um erit |
I plur. | averruncati, –ae, –a erimus |
II plur. | averruncati, –ae, –a eritis |
III plur. | averruncati, –ae, –a erunt |
PRESENTE |
I sing. | āverruncer |
II sing. | āverruncēris, āverruncēre |
III sing. | āverruncētur |
I plur. | āverruncēmur |
II plur. | āverruncemĭni |
III plur. | āverruncentur |
IMPERFETTO |
I sing. | āverruncārer |
II sing. | āverruncarēris, āverruncarēre |
III sing. | āverruncarētur |
I plur. | āverruncarēmur |
II plur. | āverruncaremĭni |
III plur. | āverruncarentur |
PERFETTO |
I sing. | averruncatus, –a, –um sim |
II sing. | averruncatus, –a, –um sis |
III sing. | averruncatus, –a, –um sit |
I plur. | averruncati, –ae, –a simus |
II plur. | averruncati, –ae, –a sitis |
III plur. | averruncati, –ae, –a sint |
PIUCHEPERFETTO |
I sing. | averruncatus, –a, –um essem |
II sing. | averruncatus, –a, –um esses |
III sing. | averruncatus, –a, –um esset |
I plur. | averruncati, –ae, –a essemus |
II plur. | averruncati, –ae, –a essetis |
III plur. | averruncati, –ae, –a essent |
IMPERATIVO |
PRESENTE |
II sing. | āverruncāre |
II plur. | āverruncamĭni |
FUTURO |
II sing. | āverruncātor |
III sing. | āverruncātor |
II plur. | – |
III plur. | āverruncantor |
PARTICIPIO |
PERFETTO |
averruncatus, –a, –um |
INFINITO |
PRESENTE |
āverruncāri |
PERFETTO |
Singolare: | averruncatus, –a, –um esse |
Plurale: | averruncati, –ae, –a esse |
FUTURO |
averruncatum esse |
GERUNDIVO |
āverruncandus, –a, –um |
SUPINO |
averruncatu |
Sfoglia il dizionario
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:AVERRUNCOR100}}
---CACHE---
|
I nostri siti:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|