arrōror - Diatesi passiva
(arrōro, arrōras, arroratum, arrōrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
arrōror
II sing.
arrōrāris, arrōrāre
III sing.
arrōrātur
I plur.
arrōrāmur
II plur.
arrōramĭni
III plur.
arrōrantur
IMPERFETTO
I sing.
arrōrābar
II sing.
arrōrabāris, arrōrabāre
III sing.
arrōrabātur
I plur.
arrōrabāmur
II plur.
arrōrabamĭni
III plur.
arrōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
arrōrābor
II sing.
arrōrabĕris, arrōrabĕre
III sing.
arrōrabĭtur
I plur.
arrōrabĭmur
II plur.
arrōrabimĭni
III plur.
arrōrabuntur
PERFETTO
I sing.
arroratus, –a, –um sum
II sing.
arroratus, –a, –um es
III sing.
arroratus, –a, –um est
I plur.
arrorati, –ae, –a sumus
II plur.
arrorati, –ae, –a estis
III plur.
arrorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
arroratus, –a, –um eram
II sing.
arroratus, –a, –um eras
III sing.
arroratus, –a, –um erat
I plur.
arrorati, –ae, –a eramus
II plur.
arrorati, –ae, –a eratis
III plur.
arrorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
arroratus, –a, –um ero
II sing.
arroratus, –a, –um eris
III sing.
arroratus, –a, –um erit
I plur.
arrorati, –ae, –a erimus
II plur.
arrorati, –ae, –a eritis
III plur.
arrorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
arrōrer
II sing.
arrōrēris, arrōrēre
III sing.
arrōrētur
I plur.
arrōrēmur
II plur.
arrōremĭni
III plur.
arrōrentur
IMPERFETTO
I sing.
arrōrārer
II sing.
arrōrarēris, arrōrarēre
III sing.
arrōrarētur
I plur.
arrōrarēmur
II plur.
arrōraremĭni
III plur.
arrōrarentur
PERFETTO
I sing.
arroratus, –a, –um sim
II sing.
arroratus, –a, –um sis
III sing.
arroratus, –a, –um sit
I plur.
arrorati, –ae, –a simus
II plur.
arrorati, –ae, –a sitis
III plur.
arrorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
arroratus, –a, –um essem
II sing.
arroratus, –a, –um esses
III sing.
arroratus, –a, –um esset
I plur.
arrorati, –ae, –a essemus
II plur.
arrorati, –ae, –a essetis
III plur.
arrorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
arrōrāre
II plur.
arrōramĭni
FUTURO
II sing.
arrōrātor
III sing.
arrōrātor
II plur.
–
III plur.
arrōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
arroratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
arrōrāri
PERFETTO
Singolare:
arroratus, –a, –um esse
Plurale:
arrorati, –ae, –a esse
FUTURO
arroratum esse
GERUNDIVO
arrōrandus, –a, –um
SUPINO
arroratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
arrōror v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android