Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


annītor - Diatesi attiva

(annītor, annītĕris, annisus sum, annīti)

verbo intransitivo deponente III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. annītor
 II sing. annītĕris, annītĕre
 III sing. annītĭtur
 I plur. annītĭmur
 II plur. annītimĭni
 III plur. annītuntur
IMPERFETTO
 I sing. annītēbar
 II sing. annītebāris, annītebāre
 III sing. annītebātur
 I plur. annītebāmur
 II plur. annītebamĭni
 III plur. annītebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. annītar
 II sing. annītēris, annītēre
 III sing. annītētur
 I plur. annītēmur
 II plur. annītemĭni
 III plur. annītentur
PERFETTO
 I sing. annisus, –a, –um sum
 II sing. annisus, –a, –um es
 III sing. annisus, –a, –um est
 I plur. annisi, –ae, –a sumus
 II plur. annisi, –ae, –a estis
 III plur. annisi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. annisus, –a, –um eram
 II sing. annisus, –a, –um eras
 III sing. annisus, –a, –um erat
 I plur. annisi, –ae, –a eramus
 II plur. annisi, –ae, –a eratis
 III plur. annisi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. annisus, –a, –um ero
 II sing. annisus, –a, –um eris
 III sing. annisus, –a, –um erit
 I plur. annisi, –ae, –a erimus
 II plur. annisi, –ae, –a eritis
 III plur. annisi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. annītar
 II sing. annītāris, annītāre
 III sing. annītātur
 I plur. annītāmur
 II plur. annītamĭni
 III plur. annītantur
IMPERFETTO
 I sing. annītĕrer
 II sing. annīterēris, annīterēre
 III sing. annīterētur
 I plur. annīterēmur
 II plur. annīteremĭni
 III plur. annīterentur
PERFETTO
 I sing. annisus, –a, –um sim
 II sing. annisus, –a, –um sis
 III sing. annisus, –a, –um sit
 I plur. annisi, –ae, –a simus
 II plur. annisi, –ae, –a sitis
 III plur. annisi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. annisus, –a, –um essem
 II sing. annisus, –a, –um esses
 III sing. annisus, –a, –um esset
 I plur. annisi, –ae, –a essemus
 II plur. annisi, –ae, –a essetis
 III plur. annisi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. annītĕre
 II plur. annītimĭni
FUTURO
 II sing. annītĭtor
 III sing. annītĭtor
 II plur. –
 III plur. annītuntor
INFINITO
PRESENTE
 annīti
PERFETTO
 Singolare: annisus, –a, –um esse
 Plurale: annisi, –ae, –a esse
FUTURO
 Singolare: annisūrūm, –am, –ūm esse
 Plurale: annisūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
 annītens, –entis
FUTURO
 annisūrūs, –a, –ūm
SUPINO
 Attivo: annisum
 Passivo: –
GERUNDIO
 Genitivo: annītendi
 Dativo: annītendo
 Accusativo: annītendum
 Ablativo: annītendo
 
GERUNDIVO
 –


<<  annītens Annĭus  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:ANNITOR100}} ---CACHE---